THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

MusicPlaylistView Profile
Create a playlist at MixPod.com

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Κάτι άτιτλο

Σιχαίνομαι τη μυρωδιά της χλωρίνης.Μου αρέσει όμως να ζωγραφίζω.Έλα κοντά μου,μην φοβασαι.Μπορεί να δείχνω μυστήρια,όμως είμαι πιο καλή απ'όσο νομίζεις ότι είμαι.Σιχαίνομαι να βλέπω τη μαμά μου να κλαίει.Νιώθω σαν να μου μπήζει κάποιος ένα μαχαίρι στην καρδιά.Ακούω τα βήματα του μπαμπά μου,της μαμάς μου...αλλά τα δικά του πουθενά.Όχι,ζει.Απλά δεν είναι εδώ ουσιαστικά.Κανείς δεν το φανταζόταν έτσι,κι όμως τα πράγματα κατέληξαν να 'ναι άσχημα.Και η γ*αμημένη η χλωρίνη να μυρίζει έντονα και να με πονάει το κεφάλι μου.Όλα αυτά ένα δροσερό απόγευμα του Αυγούστου.Εκεί που οι προσδοκίες δυο γονιών διιαψεύδονται και αυτοί αρχίζουν να χτίζουν κάστρα για παρηγοριά.

2 ψίθυροι:

Pegasus είπε...

Οράτιος (Carpe diem):
"Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις
ποιο τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου·
και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να τό βρεις.
Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ό,τι συμβεί!
Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας
ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό
στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου,
στράγγιζε τα κρασιά σου·
κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος.
Απόλαυσε το σήμερα και δείξε ‑όσο το δυνατόν‑
λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο."

thlimeni neraida είπε...

νομίζω πως έχει δίκιο ο Οράτιος...:)