christmas prelude

Περπατάω στο χριστουγεννιάτικο δρόμο,και παρατηρώ τον κόσμο...Βλέπω έναν τυπά με ακουστικά dj να περπατά βιαστικά,έναν κύριο που χαμογελά γιατί μάλλον κάτι σκέφτεται,ένα γυμνασιοκόριτσο να φορά σκισμένο τζιν.Η αρχή της επανάστασης,σκέφτομαι.Μακάρι αυτά τα χριστούγεννα να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη επιτέλους,και αν γίνεται,και τη ζωή μου.Δεν μπορώ άλλες λακούβες,γιατί έχω σακατέψει τα πόδια μου.
Κάποιες φορές,νιώθω πως πρέπει να φύγω για να ηρεμήσω.Και ευτυχώς τώρα θα αναγκαστώ να το κάνω.Όχι ότι δεν θα σκέφτομαι πάλι αυτό που με καίει και με βασανίζει,αλλά όσο είμαι στα Γιάννενα και αγγίζω όλα εκείνα που άγγιξε και εκείνος,και κοιτάζω όλα αυτά που κοιτάζαμε μαζί,τρελαίνομαι.Ανοίγω την πόρτα και φεύγω χωρίς ν'αγγίζω τίποτα.
Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός,και πάνε 2 μήνες τώρα από τότε που τον πρωτογνώρισα,μπορεί και παραπάνω.Και μόνο ο χρόνος θα δείξει.Θα δείξει τι αξίζει και τι όχι τελικά.Τέλος πάντων.Κάποια πράγματα δεν είναι για να τα κουράζουμε και τόσο,αλλά εγώ τα έχω ξεκάνει.Μπορεί και να φταίω,δεν ξέρω.Δεν είναι καλό να κατηγορούμε πάντα τους άλλους.
Ο χρόνος θα δείξει.Θα δείξει?