THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

MusicPlaylistView Profile
Create a playlist at MixPod.com

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

2011

Σαν παιδί και γω,θα έκανα έναν συνηθισμένο-και άσκοπο-απολογισμό της χρονιάς που πέρασε... Και τελικά δεν έχω ξεκαθαρίσει τι κέρδισα και τι έχασα!:-)Δεν πειράζει...
Όπως το κόβω,το 2011 θα είναι μια χρονιά αλλαγών...ίδωμεν!
Καλή χρονιά!

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

'Όλα θα πάνε καλά,Τζορτζ!'

Αυτό έλεγε η Αδελαίδα στον Τζορτζ...Κι εκεί που λέω 'Όλα θα πάνε καλά Ελένη'...τσουπ!Δεν κρατάει παραπάνω από μερικά λεπτά....Μετά κάποιος μου θυμίζει ότι πρέπει να φοβάμαι,και να προσγειωθώ.
Ωραία,πρέπει να φοβάμαι.Να φοβάμαι,να φοβάμαι,να φοβάμαι,να μην τολμώ,να μην ρισκάρω,και να γίνω 80 χρονών,λέγοντας: 'Ε και λοιπόν;Τι έκανα;Μια τρύπα στο νερό!'
Δεν θέλω τόσους φραγμούς,τόσους περιορισμούς,τόσο καιρό χόρτασα απ'αυτά...
Και όχι,ΔΕΝ έχω πιει τίποτα,τώρα που τα λέω αυτά...Μονάχα έναν γαλλικό καφέ.

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Νύχτα...

Είναι νύχτα...Εντάξει,λίγο πριν τα ξημερώματα...:Ρ Και βρίσκω καταφύγιο και πάλι στο μπλογκ μου...
Είναι περίεργα τις νύχτες...Τότε ξυπνούνε θύμησες παλιές...Και τα πάντα έχουν άκρες:φουλ άσπρο ή φουλ μαύρο.Γι'αυτό κάτι τέτοιες ώρες μ'αρέσει να σκαλίζω τον εαυτό μου...
Όταν κάθομαι έτσι αργά,θυμάμαι το καλοκαίρι...Μυστήριο καλοκαίρι...Γεμάτο αφελή μα όμορφα όνειρα,σαν παιδικούς ψυθίρους...Χρωματιστά,αλλά και ελαφρώς μπλαβί.
Τέτοιες ώρες νιώθω πως τα μονοπάτια ανοίγονται εμπρός μου...κι ας έχουν όλα αγκάθινα συρματοπλέγματα.
Τη νύχτα δε χρειάζεται να προσποιείσαι για τίποτα.Έχει σκοτάδι και δεν φαίνεσαι καθαρά.Οπότε εκφράζεσαι ελεύθερα...
Τις νύχτες κλαίω και γελώ ταυτόχρονα,παντρεύω τα δυο άκρα,όπως μου άρεσε από μικρή να κάνω.Πάντα αναζητούσα ισσοροπίες,αλλά και αυτό βλακεία είναι...τελικά με κουράζει!
Και αν τελευταία σκέφτηκα λίγο σαν γριά...σόρρυ κύριε Εαυτέ.Υπόσχομαι πως δεν θα επαναληφθεί...

Επιτέλους αγαπώ!(το τι αγαπώ,σε άλλο ποστ)

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Wicked game

Τελευταία μου παίζονται πολλά περίεργα παιχνίδια...Και δεν είναι μονάχα ότι δεν έχω τα βασικά στηρίγματα,αλλά και μέσα στο δικό μου μυαλό επικρατεί ένα χάος...Οι έννοιες μπερδεύονται,δεν ξέρω τι να πιστέψω,πού να ακουμπήσω...
Τα σκουλήκια τρυπάνε αργά και βασανιστικά το κεφάλι μου,και καταφέρνουν να μπουν μέσα και να φωλιάσουν για τα καλά.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις psycho,που το Εγώ σου φωνάζει:έχω δίκιο!
Και εκεί που πάω να φωνάξω τις λίγες λέξεις που μου υπαγορεύει το γαμημένο το Εγώ,γονατίζω,φέρνω τα χέρια στο στήθος και σωπαίνω,σε μια στάση υποταγής.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Καλά Χριστούγεννα!

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Είναι ωραία!

Είναι ωραία που θα 'χουμε τελικά 17 μέρες διακοπές Χριστουγέννων(και θα μπορεσω δηλαδή να διαβάσω παραπάνω :Ρ)!Είναι ωραία που στις 25 θα βγω μέχρι πολύ αργά,και θα ξεσκάσω...Είναι ωραία που δν έχει ούτε σχολείο,ούτε φρον την Παρασκευή!
Είναι ωραίο όταν ξέρεις πως έχεις άτομα που σ'αγαπούν,no matter what!Είναι ωραίο να βλέπεις 2 καλοκαιρινές φίλες μετά από 6 μήνες!Και ξέροντας μάλιστα πως έκαναν 3ωρο ταξίδι...
Είναι ωραίο που ήρθαν τα Χριστούγεννα!Είναι ωραίο που σε 5 μόνο μήνες ξεμπερδεύω(κι ας νιώθω σαν να μην ξέρω τίποτα)!
Είναι ωραίο όταν καμιά φορά είμαι χύμα και δεν προγραμματίζω τίποτα στη ζωή μου!
Είναι ωραία που μπορώ και σε εμπιστεύομαι!Και είναι ωραίο που με βοηθάς,που απορροφάς το άγχος μου...
Είναι ωραίο που θα πάω ν'αγοράσω καινούργιο φόρεμα!Και είναι ωραίο που κάθομαι και φτιάχνω χριστουγεννιάτικα δωράκια!
Είναι ωραίο που δεν έχω ακόμη κουραστεί απ'το διάβασμα!
Είναι ωραίο να ξεχνάω για λίγο τη σαπίλα αυτού του κόσμου,και να την πολεμώ...

Είναι πολλά τα ωραία.Αρκεί να μπορείς να τα δεις!:-)

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Και πάλι χιόνι!!!

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Χιόνι!!!

Πόσο μ'αρέσουν αυτά τα χιονισμένα πρωινά,που ο αδερφός μου φωνάζει σαν χαζός 'χιονίζει,χιονίζει!' και με παίρνει τηλ η Ευτυχία να μου πει πως το σχολείο είναι κλειστό!:-)
Και έχω να διαβάσω και Αριστοτέλη...και λατινικά...και να κάνω και μια έκθεση...και ιστορία κανα δυο μαθηματάκια...Πφ γαμώτο...

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Τι κι αν!

Τι κι αν μάζεψες τα όμορφα μαλλιά σου ,τι κι αν άφησες μούσια, τι κι αν έβαλες σκουλαρίκι...Τι κι αν η ανάσα σου μυρίζει ήλιο,τι κι αν τα μάτια σου συνεχίζουν να λάμπουν σαν μικρού παιδιού...Είσαι εσύ,και θα 'σαι πάντα εσύ.Και γι'αυτό χαίρομαι.Γιατί μπορώ να σε εξερευνώ λίγο λίγο,γιατί γι'αυτό σε λάτρεψα...
Σ'ευχαριστώ για τις 2 ώρες δρόμο και τα 3 αστικά που πήρες,για το κρύο που έφαγες επειδή άργησα μισή ώρα,για τότε που διανυκτέρευσες στην παιδική χαρά του χωριού μου...Για χθες,που όταν τράβηξα το χέρι μου,πιο επίμονα πήγες να το σφίξεις...Για όταν σου είπα ένα ψέμα,μια μαλακία,για να σε κόψω,και έκανες αυτό που ενδόμυχα ευχόμουν να κάνεις:δεν το πίστεψες,και με περισσότερη επιμονή και υπομονή,περίμενες.
"Είμαστε αδιόρθωτοι".Είμαστε.Δεν σβήνει,δεν το ελέγχω πλέον.
Και σ'ευχαριστώ γιατί πίστευες πάντα σ'εμένα,πίστευες ότι θα τα καταφέρω,όταν εγώ η ίδια δεν πίστευα τίποτα για τον εαυτό μου.Α,και για την αφοπλιστική ειλικρίνεια,thanks.
Πάλι έκανα ένα ωραίο σχεδιάγραμμα,και πάλι ούτε τα μισά δεν σου είπα...Αλλά συγγνώμη για όλα.
Και δεν ξεχνάω και την συναυλία,και τις μουσικές που τις λάτρεψα,αν και δεν ακούω Μαχαιρίτσα-Κότσιρα...
(και τέλος,όχι,δεν το διαγράφω αυτό το post,come what may!)

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

το σώμα αυτό είναι δειλό....



Και τι να σου πρωτοπώ?Σαν σε κοιτάξω,θα γίνουν όλα καπνός....

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

R.I.P.

9/12/2008.Ας μείνει και ας μην ξεχαστεί.

Ο William Shakespeare είπε πως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από όνειρα.Κι όμως,κάποιοι δεν καταφέρνουν να τα πραγματοποιήσουν ποτέ,γιατί κάποιος τους κόβει το νήμα της ζωής.Χωρίς λόγο.Χωρίς ουσιαστική αιτία.Μονάχα με μια αφορμή.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δεν ήταν ήρωας.Δεν τον τιμούμε ως ήρωα.Ένα θύμα ήταν,ένα ακόμη θύμα.Κι εκεό πρέπει να εστιάσουμε.Δεν ήταν ο πρώτος,και ούτε και ο τελευταίος πιθανότατα.
Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε έναν άνθρωπο,σαν τον μοναδικό φταίχτη.Ούτε ο αστυνομικός έφταιγε απόλυτα,ούτε και το παιδί.Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.Το θέμα είναι εμείς να το εντοπίσουμε.
Ένας νεκρός δεν ξαναγυρνά πίσω.Ό,τι και να πούμε,αυτό που έγινε δεν θα μπορούσε να μην είχε γίνει.Όμως,ο λόγος για τον οποίο γράφουμε τουτα εδώ είναι ο εξής: πρέπει να ξυπνήσουμε επιτέλους,και να βγούμε απ'το trance στο οποίο μας έχουν βάλει "κάποιοι".Εάν έχει μείνει κάτι δικό μας.κάτι ανθρώπινο,πρέπει να αγωνιστούμε για να το κρατήσουμε.Νέοι είμαστε και μπορούμε.
Ας πατήσουμε τέλος πάντων κάτω τον δήθεν καθωσπρεπισμό και το "βόλεμα". Μην βολεύστε.Χθες δεν ήσασταν εσείς,αύριο μπορεί να είστε.Μην ακούτε ό,τι σας λένε.Ή τουλάχιστον έχετε τα αυτιά σας ανοιχτά,αλλά πιστέψτε μονάχα ό,τι είναι για 'σας αληθινό.
Μην επικεντρώνετε στη στάση του Αλέξη οι μεν,και στην πράξη του αστυνομικού οι δε.Δείτε λιγάκι την ουσία.
Οι περισσότεροι αμφιβάλλουμε για το αύριο.Ζούμε σε εποχές άσχημες,τερατώδεις και παραμορφωμένες.Εκεί που τα πάντα φαίνονται να καταρρέουν,εκεί που το κάθε τι χάνει την αξία του,εκεί μπορείς πεις ένα μεγάλο ΟΧΙ και να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους.
Μην ρίχνετε πέτρες.Εστιάζετε σε λάθος πράγματα.Δεν έφταιγε σε τίποτα ο οικογενειάρχης μαγαζάτορας,του οποίου το μαγαζί διαλύσατε προχθές.Κρατήστε ένα άσπρο λουλούδι στο χέρι σας,και αφήστε το να φυτρώσει και στην καρδιά σας.Διαμαρτυρηθείτε ειρηνικά.Μην κάνετε αυτό που θέλουν ΕΚΕΙΝΟΙ να κάνετε.Ανοίξτε τα μάτια σας.
"Μην κόβετε τις φλέβες σας,κόψτε το τσιγάρο.Μην βαράτε ενέσεις,βαρέστε το κεφάλι σας στον τοίχο.Κι όταν σας δείχνουν τον ουρανό,μην κοιτάτε το δάχτυλο".Αυτά τα είχα διαβάσει κάπου,και αυτός που τα έγραψε είχε δίκιο.
Τέλος πάντων,τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.Απλώς μην ξεχνάτε,μην περνάτε κάποια πράγματα στα ψιλά.Αύριο μεθαύριο,εσείς(μαζί κι εγώ) θα βγείτε στην κοινωνία,και εσείς θα την διαμορφώσετε.Τα πάντα βρίσκονται στην πόρτα σου,αρκεί να απλώσεις το χέρι σου και να τα πιάσεις.

Δεν ξεχνάμε,
αντίο Αλέξη.
(Ελένη Γκιόλντα)

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Land of the living dead

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,όποιος αποφεύγει ένα πάθος,όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,όποιος δεν ταξιδεύει,όποιος δεν διαβάζει,όποιος δεν ακούει μουσική,όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.Όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει.
(Thanks Costas:-))

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Κόκκινο φιλί



"Αφιερωμενο στους ανθρωπους που ξεχναν ότι υποσχεθηκαν.."

"ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΒΡΑΔΙΑ ΤΩΝ ΓΕΝΝΕΘΛΙΩΝ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΝΩ Η ΒΡΟΧΗ ΕΠΕΦΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΥΜΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΤΖΑΜΑΡΙΑ, ΣΕ ΩΡΑ PRIVE ΠΡΟΒΑΣ ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ, Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΜΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΒΙΟΛΕΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΞΑΝΑΦΙΛΗΣΑ."

"opoios 8elei na geutei ton erwta opws ton 8elei kai na afhsei thn fantasia tou ston erwtiko palmo autou tou tragoudiou mporei aneta na to pragmatopoihsei!!!!"

"katia sagapw k stafierwnw"

"..sami s'agapo eimai pantotina diko sou"

:D

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Voodoo people

Περπατάνε στο δρόμο σιωπηλοί.Πηγαίνουν στη δουλειά,στη δουλειά που δεν επέλεξαν συνειδητά,για 8 νεκρές ώρες.Τρώνε συγκεκριμένες ώρες,και παίρνουν έναν μισθό του κώλου.Βλέπουν τηλεόραση,αδιάκοπα και ακρίτως.Ψηφίζουν σηκώνοντας τους ώμους.Και γενικά αυτό κάνουν:σηκώνουν τους ώμους,ότι κι αν γίνει.Ο ήλιος πάνω απ'το κεφάλι τους τούς φοβίζει,και έτσι αποφεύγουν να τον αντικρύζουν.Έχουν οικογένεια...μηχανική.Τα πάντα γίνονται μηχανικά.Και αν κοιτάξεις μες στα μάτια τους,δύο πράγματα θα δεις:είτε νεκρά όνειρα,είτε καθόλου όνειρα.Περπατάνε σαν μαγεμένοι,σαν ζόμπι.Κι αν τύχει και τσιρίξεις,κάνουν τον σταυρό τους.

Λοιπόν;Κι εγώ έτσι θα γίνω δηλαδή;

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Sacrifice



"...but how?"

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Νότες...

And their choice of matter,and their scream of chatter,is just a little parasitic scream of whores...Screaming whores...In the rosegarden funeral of sores...(Bauhaus)
Όταν ακούω post-punk,με πιάνει μια ιδιότυπη μελαγχολία!

ΓΟΥΣΣΣΣ!!!
Φυσάει ο άνεμος...τα παίρνει όλα μακριά...Καίει τις σκέψεις μές σ'ένα βάρβαρο παρανάλωμα...

Έσβησε η φωτιά!Δεν έχω άλλα όνειρα να κάψω.Μπορείς να γεμίσεις εσύ το καρότσι;

Ξυπνώ...μα κοιμάμαι ακόμα.Περπατάω...Πού είμαι;Χάθηκα λίγο...Όχι,οχι εσύ.Δεν θέλω βοήθεια,ευχαριστώ.

Τα μάτια μου καίνε.Δεν φαίνεται;

-Trick or treat?
-Τίποτα απ'τα δύο.Μονάχα πορφυρά όνειρα,σ'ένα ανεκπλήρωτο παρόν,με μια αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.Ονειρεύομαι τ'αντίθετο του πραγματικού,και ελπίζω στο προσδοκώμενο.Απλή σκέψη του λέγοντος:μία,μόνο μία.Αόριστη επανάληψη στο μέλλον: σημειώσατε Χ.

Love will tear us apart

Κι όμως...Κάποιες φορές,μια παράφορη αγάπη,μπορεί να χωρίσει δυο ανθρώπους...

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Τα πάθη της σελήνης

Φοβάμαι.
Φοβάμαι τον εαυτό μου,
φοβάμαι τον ειρμό μου,
στην πλάνη όταν κοιμάμαι.

Το φεγγάρι μπρος στα μάτια μου λιώνει,
χύνεται...
Μπαίνει σε θανατερό καλούπι...
στο τέλος παραδίνεται.

Μα ξένε!Έλα εμπρός μου,
σαν θαρείς,
στο φως ξωθίνης χαραυγής,
και αν δεν πλανάσαι,φίλα με.
Ποτέ δεν θα κοιμάμαι...

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Θέλω ελευθερία...

Θέλω λίγη ελευθερία.Ασφυκτιώ.Θέλω να σηκωθώ και να φύγω,να τρέχω προς το πουθενά,και να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν!
Γίνεται;

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Γεννέθλια

Εντάξει,ωραία...έχω γεννέθλια...χάρηκα με τις ευχές αυτών που αγαπάω...έπαθα πλάκα με αυτές κάποιων που δεν με ξέρουν καν....γλυκά,τούρτες...κάτι ευχές από 2 πρώην...και δεν ακούω ούτε μια ευχή από εκεί που θέλω...Δεν πειράζει!
Τέλος πάντων,είναι απλά μια μέρα...λίγο διαφορετική απ'τις άλλες.Χρόνια μου πολλά!

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Gil-Galad

Βασικά,η φιλόλογός μου στο φροντιστήριο ενδεικτικά ανέφερε προχθές πως ο Tolkien εμπνεύστηκε τον 'Άρχοντα των δαχτυλιδιών' από το μύθο του Πλάτωνα για το δαχτυλίδι του Γύγη...Και έτσι όπως έφερνα στο μυαλό μου εικόνες απ'αυτό το υπέροχο βιβλίο,μου ρθε το εξής τραγούδι που υπάρχει μέσα:

Gil-Galad was an Elven-king
Of him the harpers sadly sing
the last whose realm was fair and free
between the Mountains and the Sea.

His sword was long,his lance was keen,
his shining helm afar was seen;
the countless stars of heaven's field
were mirrored in his silver shield.

But long ago he rode away
and where he dwelleth none can say;
for into darkness fell his star
in Mordor where the shadows are.

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Saturday night out

Επιτέλους!Μετά από πόοοοσο καιρό,θα βγω έξω(ένεκα των γεννεθλίων μου)...Έλεος!Τον τελευταίο μήνα δν βγήκα σχεδόν καθόλου...
Και σήμερα θα γίνω επιτέλους λιγάκι άνθρωπος,και θα κάνω κάτι άλλο εκτός απ'το διάβασμα...Γίπι!!!

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

The big bang theory

Ζω σε μια κατάσταση συνεχούς αδράνειας...
Και ενώ όλα έχουν μπει στο pause ωραία και καλά,έμειναν κάποια που τρέχουν,που συνεχίζουν να τρέχουν,παρά τις εξωτερικές μεταβολλές που με μουδιάζουν...παρ'το όπως θες.
Όταν όμως θα ξεμπερδέψω από όλ'αυτά,τότε θα γίνει το μεγάλο μπαμ.Τότε,όχι,όσο και να ζω γι'αυτό,δεν θα το κάνω.Για πρώτη ίσως φορά στη ζωή μου θα σκεφτώ την ακραία συνέπεια των κινήσεών μου...Γιατί πολύ απλά ξέρω πως δεν υπάρχει κανένα αύριο,λόγω ηλίθιων τεχνικών δυσκολιών,που τις άφησες να μπουν στη μέση...Behold.
Και τι θα κάνω;Είναι απλό!Θα μαζέψω μια χούφτα άμμο από κείνη τη ρημάδα παραλία,θα την βάλω σ'ένα σακουλάκι και θα το κλειδώσω σ'ένα ντουλάπι...Και θα συνεχίζω να πέφτω όπως και τώρα.....Τώρα είμαι τελείως παγωμένη,σχεδόν μελανιασμένη,όταν κοιμάμαι....Κι όταν ξυπνάω,η φωτιά μιας αναγκαστικής ανάμνησης με τσουρουφλίζει,και αφήνει απίστευτα σημάδια,ανεξίτηλα θα'λεγε κανείς...
Και αναρωτιέμαι:τι θα επικρατήσει τελικά...όταν σε δω?

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Wake me up when this year ends.....

Ω ναι!

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Μια βδομάδα....

'Εμεινε μια βδομάδα...Μια βδομάδα αναμονής και σπαρίλας στο μέγιστο βαθμό....Για να αρχίσει αυτό το ηλίθιο τρέξιμο της 3ης λυκείου...
Και εγώ το μόνο που θέλω είναι ένα γυάλινο φεγγάρι,2 μπύρες,την κιθάρα μου,μια παραλία,και κάποια συγκεκριμένα άτομα.....Να καθόμαστε και να πλέκουμε όνειρα από μυστήριους ιστούς...Να τραγουδάμε,ξαπλωμένοι σαν ψοφίμια,σαν ακανόνιστη μάζα,και να καπνίζουμε μέχρι να καούνε τα πνευμόνια μας....Να μιλάω,αλλά να μην έχουν και πολύ νόημα αυτά που λέω...Αλλά να λέω ό,τι αισθάνομαι...
Είναι περίεργη η αναμονή.Στην ουσία,κάνουμε τώρα όνειρα μαζεμένα,προκειμένου να μπούμε στο κουρμπέτι χορτασμένοι....Σαν τους θεριακλήδες καπνιστές,που παίρνουν τις τελευταίες τζούρες προτού ξαναμπούν στο λεωφορείο,για να συνεχίσουν ένα μακρύ ταξίδι.Φακ.
Όπως και να 'χει...Εύχομαι σε όλα τα παιδιά του '93(αλλά κυρίως σε μένα <3) καλή-σχολική-χρονιά...!Κουράγιο κ όνειρα...

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Eternity......

Θέλω να κρατήσει λίγο ακόμα....Όχι,μη φύγεις πάλι,μη....Δεν το αντέχω,ξεριζώνεται η καρδιά μου....Γιατί έτσι κι αλλιώς εσύ την κρατάς...Αλλά μπορώ να αρκεστώ στις ελάχιστες στιγμές...μπορώ.
Κι ας κάθομαι μόνη μου τα βράδια,με το άρωμα βανίλιας να με πνίγει,όπως με πνίγει και η δική σου μυρωδιά...Ανθίζω και μαραίνομαι ταυτόχρονα....Νιώθω ακόμα το ζεστό σου σώμα πάνω μου...Το γέλιο σου τ'ακούω ακόμα....
Και ναι!τα τριαντάφυλλα δεν μαραίνονται...Γιατί υπάρχει μπροστά μια αιωνιότητα....Περιμένει με τα χέρια απλωμένα....

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

"I can't laugh,I can't cry,I can't see inside of me,don't know the reason why....."

Αυτό το λένε οι W.A.S.P.... Όντως,δεν ξέρω πώς νιώθω τον τελευταίο καιρό.....Υπάρχουν στιγμές που απλώς δεν νιώθω τίποτα, και υποθέτω πως απλώς υπάρχω μεταξύ κενού και αταραξίας....Είναι τότε που κρατώντας τα μάτια σου ανοιχτά,δεν βλέπεις,έχοντας τα αυτιά σου στη θέση τους,δεν μπορείς ν'ακούσεις,και νιώθεις το χάδι του αέρα να σκορπάει πριν σ'αγγίξει.....
Χαμένη μέσα στα δικά μου φεγγάρια.....Σε μια μόνιμη αναμονή που δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει.....
Μα νιώθω πιο ζωντανή από ποτέ!

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

'I'm going head unto something I know I will fail',που λένε και οι korn.

Αλλά δεν μπορώ να ξεκόψω,είναι σαν τα ναρκωτικά:ξέρεις ότι θα καταστραφείς,αλλά εσύ εκεί.....

Υπενθύμιση

Να μην ξεχάσω:
1)να καλλωπίσω λιγάκι την απουσία
2)να βάλω την εικόνα σου στον φούρνο να ξεπαγώσει

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Nephelim

Πού κρύβονται άραγε οι άγγελοι?Και πώς επιβιώνουν?
Μπορεί να διάλεξαν να χωριστούν,ασπαζόμενοι τη μοναξιά...
Μπορεί να ξεχειμωνιάζουν σε στοές...
Μπορεί σε έρημα σοκάκια...
Μπορεί να βρέθηκε ένας στο δρόμο σου...ή στο δικό μου.
Μπορεί να σου'πε:"Σταμάτα" ή "τρέξε μακριά".
Μπορεί ένας να στόλισε τα όνειρά σου?Μπορεί.
Μα τι σε συνδέει,τελοσπάντων,μ έναν άγγελο?Ίσως να 'χετε τα ίδια φτερά.Μπορεί.

Μπορεί κρατώντας ένα τσιγάρο στο'να χέρι,και με τ'άλλο στον ώμο σου,να σε σημάδεψε γλυκά.Μπορεί να ήταν διάφανος.Μπορεί να'σουν εσύ.
Μπορεί να'ταν απόκοσμος.
Μπορεί να σήμανε τον όλεθρο.Μπορεί.
Μα σίγουρα όμως,απ'τον ουρανό κατέβηκε,
μια μέρα σκοτεινή...

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010


Θέλω να ζήσω τα πάντα στο έπακρο....Να μην αποφύγω κανέναν πόνο,να τα περάσω όλα,να χωθούν κάτω απ΄το πετσί μου για να νιώσω ζωντανή....Να νιώσω την ευτυχία να με πλυμμηρίζει σε κάθε άκρη του κορμιού μου....αλλά ακόμη και αν έρθει η οδύνη,θέλω να την νιώσω,να μου ξεριζώσει τα σωθικά....να φτάσω στο χάος,μέχρι που να ξαναδώ τις πορτοκαλί λαμπάδες να καίνε και να γυρίσω πίσω.....και τούμπαλιν....

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Συνειδητοποιώ ότι είμαι ευτυχισμένη...Γιατί πολύ απλά...δεν έχω κανένα λόγο να μην είμαι!Απόψε φεύγω για Τουρκία,15αύγουστο ξεκινάω φροντιστήριο(και όπως το κόβω,θα γ@μιέμαι στο διάβασμα),θα περάσω μια γαμωχρονιά(Γ' λυκείου folks),πήρα το Cambridge με b(proficiency λέμε;-)),προς το παρόν είμαι συνέχεια έξω,κάθε βράδυ κοιμάμαι μετά τις 3,μόνο κ μόνο για να απολαμβάνω ολομόναχη τη μαγεία της νύχτας και μιλάω μαζί του,αγόρασα σκουλαρίκια φτιαγμένα από μπαμπού από Ταϊλάνδη,το βράδυ δεν ανάβω φώτα,αλλά μονάχα κεριά. Γουστάρω περιπτερόμπυρα με Ευτυχία(+πατατάκια,caprice και old navy γαλάζιο),μ'αρέσει να είμαι το "vambeer" του....Γουστάρω που θα είμαστε όλοι μαζί στο summer party,και κυρίως,επειδή θα κουβαληθεί κι αυτός....Μ'αρέσει και το ότι ο Νικολάκης(10χρονος κατασκηνωτής μου) με πήρε τηλ κανα δυο φορές...:-) Κυρίως μ'αρέσει ο ότι δεν υπολογίζω αποστάσεις,πανελλαδικές και μαλακίες,και τον αγαπάω...και ξέρω πως θα ναι εδώ,θα έρθει να με δει... Βσκ,μάλλον γράφω ασυναρτησίες,γιατί ο καύσωνας μ'έχει βαρέσει λίγο στο κεφάλι(και όχι μόνο αυτός βέβαια...)...Δεν πειράζει,θα ακούω όλο το βράδυ cradle of filth στο λεωφορείο και θα στρώσω....:D
Adios!

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Διπλής όψεως......

Άλλο είναι το πρόσωπο που δείχνουμε έξω,και άλλο το πραγματικό....Μπορεί προς τα έξω να είμαι η Ελένη που καπνίζει και βάζει eyeliner,ακούει αυτά που ακούει και μοιάζει κάπως απόμακρη,αλλά αυτό είναι μόνο το "απ' έξω"....Οπότε κρατάμε τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν και την σκοτεινή πλευρά,την άχαρη,την αληθινή,την όχι και τόσο "γαμάτη".....Λίγοι είναι αυτοί....Τουλάχιστον όμως υπάρχουν!:-)Σας αγαπάω....Ξέρετε εσείς!;-)

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Amelie


Έβλεπα τις προάλλες το "Amelie"...Πάντα όταν την βλέπω αυτή τη ταινία,συγκινούμαι τρελά...Και όχι μονάχα στο σημείο που φιλιούνται με τον Νινό,αλλά...γενικά.Ακόμα και εκεί που πετάει πέτρες στη λίμνη,που σπάει την creme bruile(δεν ξέρω αν γράφεται έτσι),και κάνει άλλα πράγματα,απλά πράγματα,που της προσφέρουν ευχαρίστηση...Ειδικά στην ξαφνική συνειδητοποίηση πως είναι μια ΔΕΙΛΗ που κρύβεται πίσω από μάσκες,εκεί...δεν αντέχω.Η ταύτιση είναι αναπόφευκτη...

Ωχ φίλε,άρχισα πάλι το παραλήρημα.Πώς θα πάω να δώσω Cambridge αύριο????Holy shit....

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Tristania - The beauty of a witch

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

The dark side of the moon...


...ο κάθε άνθρωπος είναι σαν το φεγγάρι. Έχει μια σκοτεινή πλευρά που δεν δείχνει ποτέ σε κανέναν...

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Τις απόκριες...

...λένε πως ντυνόμαστε το alter ego μας...Εγώ πάντως ντύθηκα μάγισσα!!!Τι σημαίνει αυτό;;; :P
Anyway,καλές απόκριες σ'όλους...Διασκεδάστε με την ψυχή σας!!!

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Αυτή την Κυριακή...

...θα σε δω μάλλον...Πιθανότατα...Και σου 'γραψα ένα γράμα...Και αν βρω τελικά το κουράγιο,θα στο 'δώσω (όπως πριν μερικούς μήνες,θυμάσαι? "να μην χαλάσουμε το ρομαντισμό...")...Έτσι,για να ξέρεις...Γιατί χάνω τον ύπνο μου τα βράδια,γιατί δεν αντέχω άλλο...Γιατί θα νιώσω έστω και λιγάκι καλύτερα,αν ξέρω ότι ξέρεις.Και ας μην μου ξαναμιλήσεις ποτέ γαμώτο!Το ξέρω πως πιθανότατα αυτό θα κάνεις,όταν θα σου πω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου...Ότι σε σκεφτόμουν όλους αυτούς τους μήνες!Και ας μοιραστήκαμε μόνο μερικές αγκαλιές!Και τι μ'αυτό?Εγώ καθορίζω τα πράγματα?
Δεν ξέρω τι θα σκεφτείς και πως θ'αντιδράσεις...Όχι,δεν περιμένω τίποτα...Δεν πρόκειται να πετύχω κάτι,γνωρίζω το ήδη τετελεσμένο...Έχω χάσει τον εαυτό μου όμως...Δεν παλεύεται άλλο η κατάσταση...
Θυμάμαι όλα όσα σε χαρακτήριζαν,και τις λιγοστές στιγμές...Λόγια,σκέψεις,κιθάρες,νότες στον αέρα...Τα πάντα...
Αυτό το γράμμα λοιπόν,μπορεί να το πετάξεις...Να το κρατήσεις...Να το χάσεις...Δεν ξέρω.Εγώ αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι το κάθε φεγγάρι μού θύμιζε εσένα...Η κάθε μυρωδιά ταίριαζε με τη δική σου,και η κάθε μελωδία που έγραφα ήταν σαν την δική σου φωνή...
Αντίο...