Περπατάνε στο δρόμο σιωπηλοί.Πηγαίνουν στη δουλειά,στη δουλειά που δεν επέλεξαν συνειδητά,για 8 νεκρές ώρες.Τρώνε συγκεκριμένες ώρες,και παίρνουν έναν μισθό του κώλου.Βλέπουν τηλεόραση,αδιάκοπα και ακρίτως.Ψηφίζουν σηκώνοντας τους ώμους.Και γενικά αυτό κάνουν:σηκώνουν τους ώμους,ότι κι αν γίνει.Ο ήλιος πάνω απ'το κεφάλι τους τούς φοβίζει,και έτσι αποφεύγουν να τον αντικρύζουν.Έχουν οικογένεια...μηχανική.Τα πάντα γίνονται μηχανικά.Και αν κοιτάξεις μες στα μάτια τους,δύο πράγματα θα δεις:είτε νεκρά όνειρα,είτε καθόλου όνειρα.Περπατάνε σαν μαγεμένοι,σαν ζόμπι.Κι αν τύχει και τσιρίξεις,κάνουν τον σταυρό τους.
Λοιπόν;Κι εγώ έτσι θα γίνω δηλαδή;
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Voodoo people
Μελαγχόλησε πάλι η thlimeni neraida στις 2:55 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 ψίθυροι:
Δημοσίευση σχολίου