Θέλω να κρατήσει λίγο ακόμα....Όχι,μη φύγεις πάλι,μη....Δεν το αντέχω,ξεριζώνεται η καρδιά μου....Γιατί έτσι κι αλλιώς εσύ την κρατάς...Αλλά μπορώ να αρκεστώ στις ελάχιστες στιγμές...μπορώ.
Κι ας κάθομαι μόνη μου τα βράδια,με το άρωμα βανίλιας να με πνίγει,όπως με πνίγει και η δική σου μυρωδιά...Ανθίζω και μαραίνομαι ταυτόχρονα....Νιώθω ακόμα το ζεστό σου σώμα πάνω μου...Το γέλιο σου τ'ακούω ακόμα....
Και ναι!τα τριαντάφυλλα δεν μαραίνονται...Γιατί υπάρχει μπροστά μια αιωνιότητα....Περιμένει με τα χέρια απλωμένα....
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Eternity......
Μελαγχόλησε πάλι η thlimeni neraida στις 5:50 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 ψίθυροι:
Δημοσίευση σχολίου