Μια βδομάδα....

'Εμεινε μια βδομάδα...Μια βδομάδα αναμονής και σπαρίλας στο μέγιστο βαθμό....Για να αρχίσει αυτό το ηλίθιο τρέξιμο της 3ης λυκείου...
Και εγώ το μόνο που θέλω είναι ένα γυάλινο φεγγάρι,2 μπύρες,την κιθάρα μου,μια παραλία,και κάποια συγκεκριμένα άτομα.....Να καθόμαστε και να πλέκουμε όνειρα από μυστήριους ιστούς...Να τραγουδάμε,ξαπλωμένοι σαν ψοφίμια,σαν ακανόνιστη μάζα,και να καπνίζουμε μέχρι να καούνε τα πνευμόνια μας....Να μιλάω,αλλά να μην έχουν και πολύ νόημα αυτά που λέω...Αλλά να λέω ό,τι αισθάνομαι...
Είναι περίεργη η αναμονή.Στην ουσία,κάνουμε τώρα όνειρα μαζεμένα,προκειμένου να μπούμε στο κουρμπέτι χορτασμένοι....Σαν τους θεριακλήδες καπνιστές,που παίρνουν τις τελευταίες τζούρες προτού ξαναμπούν στο λεωφορείο,για να συνεχίσουν ένα μακρύ ταξίδι.Φακ.
Όπως και να 'χει...Εύχομαι σε όλα τα παιδιά του '93(αλλά κυρίως σε μένα <3) καλή-σχολική-χρονιά...!Κουράγιο κ όνειρα...