Τα πάθη της σελήνης

Φοβάμαι.
Φοβάμαι τον εαυτό μου,
φοβάμαι τον ειρμό μου,
στην πλάνη όταν κοιμάμαι.

Το φεγγάρι μπρος στα μάτια μου λιώνει,
χύνεται...
Μπαίνει σε θανατερό καλούπι...
στο τέλος παραδίνεται.

Μα ξένε!Έλα εμπρός μου,
σαν θαρείς,
στο φως ξωθίνης χαραυγής,
και αν δεν πλανάσαι,φίλα με.
Ποτέ δεν θα κοιμάμαι...