Αναρχικοί και κόκκινα άλογα...

Τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών έκαναν την φλόγα στην καρδιά όλων των εφήβων να φουντώσει…ΤΡΙΧΕΣ! Ξέρεις τι βλέπω εγώ; Χαζεμένα παιδάκια, παρασυρμένα από βλακεία, που ξαφνικά μπαίνουν στην ΚΝΕ και νομίζουν ότι κάτι τρέχει. Δεν έχουν ιδέα για το ποιος στο διάολο ήταν ο Μπακούνιν ή ο Πλεχάνωφ (ούτε κι εγώ πολυξέρω, αλλά τουλάχιστον δεν το παίζω κουμμούνι!) . Τρέχουν στις πορείες, χωρίς να γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο κατέβηκαν στους δρόμους. Ας μην παρεξηγηθώ. Δεν αναφέρομαι στα -λίγα- παιδιά που πραγματικά ξέρουν, που ενημερώνονται, που έχουν αυτιά και μάτια ανοιχτά, που προβληματίζονται. Αναφέρομαι σ’ αυτούς που ξαφνικά κάνουν τον Che Guevara εικόνισμα, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για τα όσα έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος. Τώρα θα μου πεις: <<Και τι σε νοιάζει εσένα;>>. Κι όμως, με νοιάζει, γιατί πνίγομαι. Πνίγομαι με τη βλακεία που τρώω στην μάπα καθημερινά.