THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

MusicPlaylistView Profile
Create a playlist at MixPod.com

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Μεταμεσονύκτιες σκέψεις...


Είναι αργά, αλλά δεν με πιάνει ύπνος. Είναι πολύ όμορφα τη νύχτα, αργά σαν και τώρα, που όλα ησυχάζουν. Νιώθεις πως οι μόνοι που βρίσκονται στο δωμάτιο είναι εσύ και ο εαυτός σου. Σε στιγμές σαν κι αυτές, πολλά είναι αυτά που σου 'ρχονται στο μυαλό... Ανησυχίες και σκέψεις που ξεμυτίζουν σαν σκουλήκια απ' το ντουλάπι.
Κοιτάζω το φεγγάρι και νιώθω πως θέλω να φύγω μακριά...Όσο όμως απομακρύνομαι, τόσο πιο πολύ νιώθω την ανάγκη να ξαναγυρίσω πίσω. Έτσι είναι. Μονόδρομος. Πάντα υπάρχει κάτι να σε κρατάει πίσω.
Ή το άλλο: το 'χετε νιώσει ποτέ; Κάθε φορά που η μαγική σκόνη της ευτυχίας σε αγγίζει και σου χαρίζει (έστω και) λίγη από τη λάμψη της, με ένα τσαφ! εξαφανίζεται...Πάντα θολώνει το τοπίο της χαράς από την ομίχλη της θλίψης...
(σ.σ.: το κείμενο αυτό γράφτηκε χθες, όντως μετά τα μεσάνυχτα).

2 ψίθυροι:

Ανώνυμος είπε...

hello :)
Καλωσηρθες. ομορφες οι σκεψεις σου.φρεσκες.
θα διορθωνα τον τιτλο σου..Αντι για θλιμμενη θα εβαζα μελαγχολικη. εισαι μικρακι ακομα για να θλιβεσαι. αληθεια σου λεω.

καληνυχτες

thlimeni neraida είπε...

Γειά και σε 'σένα alicia!Κι όμως, κανείς δεν είναι πολύ μικρός για να 'ναι θλιμμένος.Είναι όπως και ο φόβος, δεν κοιτάζει ηλικία...