shit

"Ειμαι λοιπον,αναποφασιστη μεχρι αηδιας.Οπως λεει και ενα κοντινο μου ατομο "δεν ανησυχω για τα μελλοντικα σου σχεδια.αλλωστε αυριο θα εχεις αλλαξει γνωμη".Επισης,ειμαι ευθυνοφοβη. Ενας ψυχολογος με τον οποιο μιλησα βασικα λεει πως θελω να μεινω για παντα στην εφηβεια και να μην μεγαλωσω ποτε,για να μην αποκτησω ευθυνες και για να μην πληγωθω (περισσοτερο).Δρω με πεισμα,αυθορμητα και χωρις καθολου λογικη.Σκεφτομαι το τωρα,δεν ενδιαφερομαι διολου για το αν οι πραξεις μου θα επηρεασουν το μελλον μου γιατι κοιταζω μονο το παρον.Ειμαι εγωιστρια και ποτε δεν καταφερα να αντισταθω σε πειρασμους.Θελω σε οτι κανω και με ενδιαφερει να ειμαι η καλυτερη,αλλα δεν δινω την παραμικρη προσοχη σε οτι δεν με διασκεδαζει η δεν με ενδιαφερει,ακομα κ αν προκειται για ενα σοβαρο ζητημα.Ακομα ομως κ αν εχανα κατι που με ενδιεφερε,θα το ξεπερνουσα γρηγορα,ισως γιατι ειμαι πιο σκληρη απο τον μεσο ορο των ανθρωπων.Συγχωρω ,γιατι θελω να πιστευω το καλυτερο για τους αλλους.Το χειροτερο?Βαριεμαι ευκολα."

Αυτά τα διάβασα τυχαία σε ένα blog που παρακολουθώ(talesofabsinthedreams.blogspot.com) και ομολογώ ότι "ενθουσιάστηκα",γιατί βλέπω ότι δεν είμαι η μόνη.Φυσικά,όλα τα προαναφερθέντα,των οποίων είμαι και κάτοχος,μου έχουν προκαλέσει πολλαπλά προβλήματα σε πολλούς τομείς της ζωής μου,και ας είμαι μόνο 17,5.

Μια φίλη μου είπε να μην περιμένω πολλά από τους ανθρώπους.Το ξέρω πως έχει δίκιο,εντούτοις είμαι ικανή να συνεχίσω να τρώω τα μούτρα μου και να μη λέω όχι.