Κατάλαβα επιτέλους πως ναι,πρέπει να "αδράττεις τη μέρα"...Επίσης,νιώθω πολύ χαρούμενη που μπορώ επιτέλους και βάζω ώριμα κάπως τη ζωή μου σε τάξη...Προτιμώ πλέον να μην αφήνω το 80% αυτών που με απασχολούν στην τύχη.
Επίσης,χαίρομαι που ανακάλυψα τι θα πει να μένεις με 0 ευρώ και να γυρνάς σπίτι με αυτά.Δυστυχώς,πρέπει να συνηθίζουμε από τώρα,γιατί δεν θα 'χουμε ποτέ λεφτά αν συνεχίσουμε να κοιμόμαστε.(και μιας και το πάω στην πολιτική,θα πρεπε να ντρεπόμαστε που οι αμερικάνοι φοράνε μπλουζάκια "save greece"!Δεν είμαστε ούτε φάλαινες,ούτε χελωνίτσες καρέτα-καρέτα,αν και συμπεριφερόμαστε σαν ζώα.Τέλος πάντων!)
Γενικά,είμαι φοβισμένη.Είμαι μπερδεμένη,νυσταγμένη και απορρημένη...και πολύ ανυπόμονη...καμιά φορά νοσταλγώ το-καθόλου μακρινό-περελθόν,τότε που η μόνη μου έγνοια ήταν να φτιάξω εκείνη την ονειροπαγίδα(που δεν την τελείωσα ποτέ) και το πώς θα ακούσω καινούριες μουσικές από lacuna coil.Απλά έχω λλλλλίγες έγνοιες και λίγα σκατά παραπάνω να με απασχολούν τώρα.Αλλά δεν αγοράζεται η τωρινή αίσθηση ελευθερίας και ευθύνης.:) smells like-no-teen spirit
2 ψίθυροι:
Μόλις ανακάλυψα το blog σου και μου άρεσε!
Συμφωνώ πως είναι σημαντικό να μπορείς να ελέγχεις τη ζωή σου, να την παίρνεις στα χέρια σου! Και είναι απίστευτα όμορφη αυτή η αίσθηση ανεξαρτησίας που νιώθεις όταν το καταφέρνεις!
Καλή αρχή σου εύχομαι (αν κατάλαβα καλά μόλις τέλειωσες το σχολείο και φεύγεις για σπουδές, σωστά;)
Υ.Γ.Καλά, αυτό με τα μπλουζάκια είναι ΤΡΑΓΙΚΟ!
Σωστά κατάλαβες και ευχαριστώ πολύ για όλα!!:) είναι πολύ σημαντικά και τα δύο...:) (αυτό με τα μπλουζάκια είναι απλά uber-τραγικό..)θα κάνω join και στο δικό σου μπλογκ..φιλια!
Δημοσίευση σχολίου