damn,why am I so lazy?

Νομίζω πως η εικόνα τα λέει όλα..βαριέμαι να πάρω τηλέφωνα,να πάρω λεωφορεία,να βγω,να πιω,να διαβάσω εκείνο το βιβλίο που άφησα στη μέση,να να να να να να......Είναι πολύ σοβαρή η περίπτωσή μου;
Πέρα απ'την πλάκα τώρα,είναι σοβαρό.Νιώθω πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι στη ζωή μου με το οποίο να 'μαι παθιασμένη...Δεν ξέρω τι φάση,ελπίζω όμως να περάσει σύντομα...

memories

Λέμε καμιά φορά "όταν μεγαλώσουμε,θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε"...Ανοησίες...Τίποτα δεν θυμάμαι...ή μάλλον όχι τίποτα,απλά τα πιο πολλά απλώς τα ξεχνάω.Και όταν κάθομαι και βλέπω φωτογραφίες,θυμάμαι.Σαν να ανοίγω ένα σκονισμένο μπαούλο με αναμνήσεις,το οποίο περιέχει κρυμμένους θησαυρούς...Γιατί όμως τα ξεχνάω;Δεν μου αρέσει να συμβαίνει αυτό...Θέλω να κρατάω όλες τις στιγμές που έχω ζήσει...Γι'αυτό λοιπόν αποφάσισα πως θα βγάζω από δω και στο εξής πολλές φωτογραφίες!;)

Fly away

Με εκνευρίζει απίστευτα που οι μέρες απλώς περνούν έτσι και δεν κάνουμε τίποτα..Ουσιαστικά προσποιούμαστε πως δεν συμβαίνει τίποτα,και συνεχίζουμε τις ζωές μας,με το να ασχολούμαστε με ασήμαντα πράγματα...Και το άσχημο είναι πως έχω γίνει κι εγώ κάπως έτσι.

too young to fly

2 η ωρα μετα τα μεσανυχτα.Μου λες να ρθω σ ενα μερος που δεν ξερω και φοβαμαι.Τελος παντων,παιρνω ταξι.Φτανω."Δεν εχω ξαναρθει ποτε εδω περα!" μου λεει ο ταξιτζης,και του απανταω αδιαφορα "ούτε κι εγώ".Βγαινεις στο μπαλκονι και σε βλεπω.Ηδη καταλαβαινω,απο καποια μετρα μακρια,ό,τι θα σαι λιγο διαφορετικος απο την προηγουμενη φορα.Τελος παντων,μπαινω.Εκει εχω πλεον σιγουρευτει...Δεν ξερω αν μετανιωσα που ηρθα..Τελος παντων.Βλεπεις τηλεοραση,και θελω να ερθω πιο κοντα σου,ομως κατι με κραταει πισω.Τελος παντων,ερχεται η ωρα να φυγω.Μου δινεις το πουλοβερ σου,γιατι "ειμαι ψιλα ντυμενη και θα κρυωσω".Σε νοιαζει?Τελος παντων.Γυρναω σπιτι ηρεμη πλεον,και υπο αλλες συνθηκες θα κοιμομουν με το πουλοβερ,αλλα ενιωσα σαν να με αναγκασες να το αφησω απειραχτο σε μια γωνια.