2011

Σαν παιδί και γω,θα έκανα έναν συνηθισμένο-και άσκοπο-απολογισμό της χρονιάς που πέρασε... Και τελικά δεν έχω ξεκαθαρίσει τι κέρδισα και τι έχασα!:-)Δεν πειράζει...
Όπως το κόβω,το 2011 θα είναι μια χρονιά αλλαγών...ίδωμεν!
Καλή χρονιά!

'Όλα θα πάνε καλά,Τζορτζ!'

Αυτό έλεγε η Αδελαίδα στον Τζορτζ...Κι εκεί που λέω 'Όλα θα πάνε καλά Ελένη'...τσουπ!Δεν κρατάει παραπάνω από μερικά λεπτά....Μετά κάποιος μου θυμίζει ότι πρέπει να φοβάμαι,και να προσγειωθώ.
Ωραία,πρέπει να φοβάμαι.Να φοβάμαι,να φοβάμαι,να φοβάμαι,να μην τολμώ,να μην ρισκάρω,και να γίνω 80 χρονών,λέγοντας: 'Ε και λοιπόν;Τι έκανα;Μια τρύπα στο νερό!'
Δεν θέλω τόσους φραγμούς,τόσους περιορισμούς,τόσο καιρό χόρτασα απ'αυτά...
Και όχι,ΔΕΝ έχω πιει τίποτα,τώρα που τα λέω αυτά...Μονάχα έναν γαλλικό καφέ.

Νύχτα...

Είναι νύχτα...Εντάξει,λίγο πριν τα ξημερώματα...:Ρ Και βρίσκω καταφύγιο και πάλι στο μπλογκ μου...
Είναι περίεργα τις νύχτες...Τότε ξυπνούνε θύμησες παλιές...Και τα πάντα έχουν άκρες:φουλ άσπρο ή φουλ μαύρο.Γι'αυτό κάτι τέτοιες ώρες μ'αρέσει να σκαλίζω τον εαυτό μου...
Όταν κάθομαι έτσι αργά,θυμάμαι το καλοκαίρι...Μυστήριο καλοκαίρι...Γεμάτο αφελή μα όμορφα όνειρα,σαν παιδικούς ψυθίρους...Χρωματιστά,αλλά και ελαφρώς μπλαβί.
Τέτοιες ώρες νιώθω πως τα μονοπάτια ανοίγονται εμπρός μου...κι ας έχουν όλα αγκάθινα συρματοπλέγματα.
Τη νύχτα δε χρειάζεται να προσποιείσαι για τίποτα.Έχει σκοτάδι και δεν φαίνεσαι καθαρά.Οπότε εκφράζεσαι ελεύθερα...
Τις νύχτες κλαίω και γελώ ταυτόχρονα,παντρεύω τα δυο άκρα,όπως μου άρεσε από μικρή να κάνω.Πάντα αναζητούσα ισσοροπίες,αλλά και αυτό βλακεία είναι...τελικά με κουράζει!
Και αν τελευταία σκέφτηκα λίγο σαν γριά...σόρρυ κύριε Εαυτέ.Υπόσχομαι πως δεν θα επαναληφθεί...

Επιτέλους αγαπώ!(το τι αγαπώ,σε άλλο ποστ)

Wicked game

Τελευταία μου παίζονται πολλά περίεργα παιχνίδια...Και δεν είναι μονάχα ότι δεν έχω τα βασικά στηρίγματα,αλλά και μέσα στο δικό μου μυαλό επικρατεί ένα χάος...Οι έννοιες μπερδεύονται,δεν ξέρω τι να πιστέψω,πού να ακουμπήσω...
Τα σκουλήκια τρυπάνε αργά και βασανιστικά το κεφάλι μου,και καταφέρνουν να μπουν μέσα και να φωλιάσουν για τα καλά.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις psycho,που το Εγώ σου φωνάζει:έχω δίκιο!
Και εκεί που πάω να φωνάξω τις λίγες λέξεις που μου υπαγορεύει το γαμημένο το Εγώ,γονατίζω,φέρνω τα χέρια στο στήθος και σωπαίνω,σε μια στάση υποταγής.

Καλά Χριστούγεννα!

Είναι ωραία!

Είναι ωραία που θα 'χουμε τελικά 17 μέρες διακοπές Χριστουγέννων(και θα μπορεσω δηλαδή να διαβάσω παραπάνω :Ρ)!Είναι ωραία που στις 25 θα βγω μέχρι πολύ αργά,και θα ξεσκάσω...Είναι ωραία που δν έχει ούτε σχολείο,ούτε φρον την Παρασκευή!
Είναι ωραίο όταν ξέρεις πως έχεις άτομα που σ'αγαπούν,no matter what!Είναι ωραίο να βλέπεις 2 καλοκαιρινές φίλες μετά από 6 μήνες!Και ξέροντας μάλιστα πως έκαναν 3ωρο ταξίδι...
Είναι ωραίο που ήρθαν τα Χριστούγεννα!Είναι ωραίο που σε 5 μόνο μήνες ξεμπερδεύω(κι ας νιώθω σαν να μην ξέρω τίποτα)!
Είναι ωραίο όταν καμιά φορά είμαι χύμα και δεν προγραμματίζω τίποτα στη ζωή μου!
Είναι ωραία που μπορώ και σε εμπιστεύομαι!Και είναι ωραίο που με βοηθάς,που απορροφάς το άγχος μου...
Είναι ωραίο που θα πάω ν'αγοράσω καινούργιο φόρεμα!Και είναι ωραίο που κάθομαι και φτιάχνω χριστουγεννιάτικα δωράκια!
Είναι ωραίο που δεν έχω ακόμη κουραστεί απ'το διάβασμα!
Είναι ωραίο να ξεχνάω για λίγο τη σαπίλα αυτού του κόσμου,και να την πολεμώ...

Είναι πολλά τα ωραία.Αρκεί να μπορείς να τα δεις!:-)

Και πάλι χιόνι!!!

Χιόνι!!!

Πόσο μ'αρέσουν αυτά τα χιονισμένα πρωινά,που ο αδερφός μου φωνάζει σαν χαζός 'χιονίζει,χιονίζει!' και με παίρνει τηλ η Ευτυχία να μου πει πως το σχολείο είναι κλειστό!:-)
Και έχω να διαβάσω και Αριστοτέλη...και λατινικά...και να κάνω και μια έκθεση...και ιστορία κανα δυο μαθηματάκια...Πφ γαμώτο...

Τι κι αν!

Τι κι αν μάζεψες τα όμορφα μαλλιά σου ,τι κι αν άφησες μούσια, τι κι αν έβαλες σκουλαρίκι...Τι κι αν η ανάσα σου μυρίζει ήλιο,τι κι αν τα μάτια σου συνεχίζουν να λάμπουν σαν μικρού παιδιού...Είσαι εσύ,και θα 'σαι πάντα εσύ.Και γι'αυτό χαίρομαι.Γιατί μπορώ να σε εξερευνώ λίγο λίγο,γιατί γι'αυτό σε λάτρεψα...
Σ'ευχαριστώ για τις 2 ώρες δρόμο και τα 3 αστικά που πήρες,για το κρύο που έφαγες επειδή άργησα μισή ώρα,για τότε που διανυκτέρευσες στην παιδική χαρά του χωριού μου...Για χθες,που όταν τράβηξα το χέρι μου,πιο επίμονα πήγες να το σφίξεις...Για όταν σου είπα ένα ψέμα,μια μαλακία,για να σε κόψω,και έκανες αυτό που ενδόμυχα ευχόμουν να κάνεις:δεν το πίστεψες,και με περισσότερη επιμονή και υπομονή,περίμενες.
"Είμαστε αδιόρθωτοι".Είμαστε.Δεν σβήνει,δεν το ελέγχω πλέον.
Και σ'ευχαριστώ γιατί πίστευες πάντα σ'εμένα,πίστευες ότι θα τα καταφέρω,όταν εγώ η ίδια δεν πίστευα τίποτα για τον εαυτό μου.Α,και για την αφοπλιστική ειλικρίνεια,thanks.
Πάλι έκανα ένα ωραίο σχεδιάγραμμα,και πάλι ούτε τα μισά δεν σου είπα...Αλλά συγγνώμη για όλα.
Και δεν ξεχνάω και την συναυλία,και τις μουσικές που τις λάτρεψα,αν και δεν ακούω Μαχαιρίτσα-Κότσιρα...
(και τέλος,όχι,δεν το διαγράφω αυτό το post,come what may!)

το σώμα αυτό είναι δειλό....

Και τι να σου πρωτοπώ?Σαν σε κοιτάξω,θα γίνουν όλα καπνός....

R.I.P.

9/12/2008.Ας μείνει και ας μην ξεχαστεί.

Ο William Shakespeare είπε πως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από όνειρα.Κι όμως,κάποιοι δεν καταφέρνουν να τα πραγματοποιήσουν ποτέ,γιατί κάποιος τους κόβει το νήμα της ζωής.Χωρίς λόγο.Χωρίς ουσιαστική αιτία.Μονάχα με μια αφορμή.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δεν ήταν ήρωας.Δεν τον τιμούμε ως ήρωα.Ένα θύμα ήταν,ένα ακόμη θύμα.Κι εκεό πρέπει να εστιάσουμε.Δεν ήταν ο πρώτος,και ούτε και ο τελευταίος πιθανότατα.
Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε έναν άνθρωπο,σαν τον μοναδικό φταίχτη.Ούτε ο αστυνομικός έφταιγε απόλυτα,ούτε και το παιδί.Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.Το θέμα είναι εμείς να το εντοπίσουμε.
Ένας νεκρός δεν ξαναγυρνά πίσω.Ό,τι και να πούμε,αυτό που έγινε δεν θα μπορούσε να μην είχε γίνει.Όμως,ο λόγος για τον οποίο γράφουμε τουτα εδώ είναι ο εξής: πρέπει να ξυπνήσουμε επιτέλους,και να βγούμε απ'το trance στο οποίο μας έχουν βάλει "κάποιοι".Εάν έχει μείνει κάτι δικό μας.κάτι ανθρώπινο,πρέπει να αγωνιστούμε για να το κρατήσουμε.Νέοι είμαστε και μπορούμε.
Ας πατήσουμε τέλος πάντων κάτω τον δήθεν καθωσπρεπισμό και το "βόλεμα". Μην βολεύστε.Χθες δεν ήσασταν εσείς,αύριο μπορεί να είστε.Μην ακούτε ό,τι σας λένε.Ή τουλάχιστον έχετε τα αυτιά σας ανοιχτά,αλλά πιστέψτε μονάχα ό,τι είναι για 'σας αληθινό.
Μην επικεντρώνετε στη στάση του Αλέξη οι μεν,και στην πράξη του αστυνομικού οι δε.Δείτε λιγάκι την ουσία.
Οι περισσότεροι αμφιβάλλουμε για το αύριο.Ζούμε σε εποχές άσχημες,τερατώδεις και παραμορφωμένες.Εκεί που τα πάντα φαίνονται να καταρρέουν,εκεί που το κάθε τι χάνει την αξία του,εκεί μπορείς πεις ένα μεγάλο ΟΧΙ και να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους.
Μην ρίχνετε πέτρες.Εστιάζετε σε λάθος πράγματα.Δεν έφταιγε σε τίποτα ο οικογενειάρχης μαγαζάτορας,του οποίου το μαγαζί διαλύσατε προχθές.Κρατήστε ένα άσπρο λουλούδι στο χέρι σας,και αφήστε το να φυτρώσει και στην καρδιά σας.Διαμαρτυρηθείτε ειρηνικά.Μην κάνετε αυτό που θέλουν ΕΚΕΙΝΟΙ να κάνετε.Ανοίξτε τα μάτια σας.
"Μην κόβετε τις φλέβες σας,κόψτε το τσιγάρο.Μην βαράτε ενέσεις,βαρέστε το κεφάλι σας στον τοίχο.Κι όταν σας δείχνουν τον ουρανό,μην κοιτάτε το δάχτυλο".Αυτά τα είχα διαβάσει κάπου,και αυτός που τα έγραψε είχε δίκιο.
Τέλος πάντων,τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.Απλώς μην ξεχνάτε,μην περνάτε κάποια πράγματα στα ψιλά.Αύριο μεθαύριο,εσείς(μαζί κι εγώ) θα βγείτε στην κοινωνία,και εσείς θα την διαμορφώσετε.Τα πάντα βρίσκονται στην πόρτα σου,αρκεί να απλώσεις το χέρι σου και να τα πιάσεις.

Δεν ξεχνάμε,
αντίο Αλέξη.
(Ελένη Γκιόλντα)