(@ρχίδια) όνειρο ήτανε

Έβλεπα έναν φρικτό εφιάλτη.Έβλεπα ότι με κηνυγούσαν για να με σκοτώσουν,και όπου και να ζητούσα βοήθεια,ο καθένας παραμιλούσε τα δικά του,και δεν έδινε καμία σημασία.Και όταν κάποιος ανταποκρινόταν,ήταν για να με σκοτώσει ο ίδιος.Και μάλιστα,όταν με πλησίασε κάποιος πραγματικά καλός,τον απώθησα από φόβο...Και τελικά απέδρασα από εκείνο το μέρος που ήμουν φυλακισμένη.Μόνη μου.
Το χειρότερο μ'αυτόν τον εφιάλτη ήταν το μετά.Γιατί ξύπνησα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο μόνη μου,χωρίς να ναι κανένας δίπλα μου στο κρεβάτι.Κανείς δεν υπήρχε να μου κρατήσει το χέρι και να μου πει "όνειρο ήταν,ηρέμησε."

nevermind....

Βασικά όλοι κάτι περιμένουμε...Και βασικά δεν ξέρω...είναι τόσο κακό αυτό;

Sangria

Το κρασί βάφει κόκκινα τα χείλη μου
το νιώθω μέσα μου να ρέει...
Μπορεί να πάρω λεωφορεία,τρένα
ή πλοία,και να μη σε βρω.
Κι όμως,ξέρω πως θα εμφανιστείς
κάποια στιγμή
μπροστά μου.
Ξέρω πως μπορεί ν'αλλάξω δρομολόγια,
ν'αδιαφορήσω και να στρίψω
κάπου στο δρόμο.
Όμως ξέρω πως θα εμφανιστείς
μ'ένα λουλούδι πύρινο στα χέρια,
και μ'ένα απαλό τραγούδι.
Θ'ακούω μπλουζ τα σαββατόβραδα
θα χάνομαι στις ερημιές μου.
Θα βυθίζομαι σ'άλλους ρυθμούς,
σ'ανούσια παιχνίδια.
Κι όμως,ξέρω θα εμφανιστείς,
το χέρι μου θ'αρπάξεις.
Και όπως θα με κοιτάζεις,
ένα αγριολούλουδο θ'ανθίσει ξαφνικά.
Θα τ'ονομάσουμε όνειρο,
και τ'όειρο θα μας τρομάζει,
ενίοτε.
Και όπως θα σκύβω σιωπηλά,
θα μου σηκώνεις το κεφάλι.
Και αν είναι τα βλέφαρα βαριά,θα συνεχίζεις πάλι.
Να τραβήξεις στο δικό μας,
ατέρμονα χορό.