Το κρασί βάφει κόκκινα τα χείλη μου
το νιώθω μέσα μου να ρέει...
Μπορεί να πάρω λεωφορεία,τρένα
ή πλοία,και να μη σε βρω.
Κι όμως,ξέρω πως θα εμφανιστείς
κάποια στιγμή
μπροστά μου.
Ξέρω πως μπορεί ν'αλλάξω δρομολόγια,
ν'αδιαφορήσω και να στρίψω
κάπου στο δρόμο.
Όμως ξέρω πως θα εμφανιστείς
μ'ένα λουλούδι πύρινο στα χέρια,
και μ'ένα απαλό τραγούδι.
Θ'ακούω μπλουζ τα σαββατόβραδα
θα χάνομαι στις ερημιές μου.
Θα βυθίζομαι σ'άλλους ρυθμούς,
σ'ανούσια παιχνίδια.
Κι όμως,ξέρω θα εμφανιστείς,
το χέρι μου θ'αρπάξεις.
Και όπως θα με κοιτάζεις,
ένα αγριολούλουδο θ'ανθίσει ξαφνικά.
Θα τ'ονομάσουμε όνειρο,
και τ'όειρο θα μας τρομάζει,
ενίοτε.
Και όπως θα σκύβω σιωπηλά,
θα μου σηκώνεις το κεφάλι.
Και αν είναι τα βλέφαρα βαριά,θα συνεχίζεις πάλι.
Να τραβήξεις στο δικό μας,
ατέρμονα χορό.
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012
Sangria
Μελαγχόλησε πάλι η thlimeni neraida στις 12:12 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 ψίθυροι:
"θα χάνομαι στις ερημιές μου.
Θα βυθίζομαι σ'άλλους ρυθμούς,
σ'ανούσια παιχνίδια."
...
ωραίο το μεθύσι αυτό...
μου άρεσε...
ευχαριστώ!:)
Δημοσίευση σχολίου