free

"the only way to deal with an unfree world is to become so absolutely free that your very existence is an act of rebellion..." (albert camus)
Αυτό είπε ο Αλμπέρ Καμύ,ο καταπληκτικός συγγραφέας του "ξένου". Πολλές φορές θέλω να νιώσω ελεύθερη,ψάχνοντας την ελευθερία σε λάθος πράγματα,και ξεχνώντας πως δεν τολμάω να κάνω κάποια άλλα πιο βασικά,πιο ουσιώδη,που θα μπορέσουν να με οδηγήσουν πιο εύκολα σ'αυτό.
 Νομίζω πως το γενικότερο κλίμα των τελευταίων χρόνων,και ειδικά του 2012,μας έχει φτάσει στο σημείο να σκεφτόμαστε τόσο πολύ(και φυσικά όχι άδικα) την επιβίωση και τον βιοπορισμό,σε σημείο να μην έχουμε διάθεση για συναισθήματα και άλλα τέτοια "επουσιώδη". Αλλάζει η χρονιά,και το βράδυ της αλλαγής,όλοι συζητάνε το πόσο πιο δύσκολο θα 'ναι να επιβιώσουμε τη χρονιά που θα 'ρθει.Αν είναι δυναμόν,αλλά είναι.
 Εν πάσει περιπτώσει,το δικό μου πόιντ ειναι το εξής: οι άνθρωποι πού πήγαν;Και που είναι;Χάθηκαν ή κρύβονται;Εγώ προσωπικά ελπίζω το δεύτερο...Ζούμε σ' ένα κόσμο ανασφάλειας,δισταγμού και φόβου.Φόβος να αγαπήσουμε,φόβος να βοηθήσουμε,φόβος να δώσουμε,φόβος ακόμη και να πάρουμε.Φόβος να ταξιδέψουμε,να ονειρευτούμε,να ζήσουμε,να νιώσουμε.Και ποιος διαφέρει τελικά;

even though you don't love me,just tell me you love me...

bluebird

there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say, stay in there, I'm not going
to let anybody see
you.
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he's
in there.

there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody's asleep.
I say, I know that you're there,
so don't be
sad.
then I put him back,
but he's singing a little
in there, I haven't quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it's nice enough to
make a man
weep, but I don't
weep, do
you?

(κάπως έτσι...)

snuff

Bury all your secrets in my skin
Come away with innocence, and leave me with my sins
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage for what resembles rage again...

So if you love me, let me go. And run away before I know.
My heart is just too dark to care. I can't destroy what isn't there.
Deliver me into my Fate - If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you...
My smile was taken long ago / If I can change I hope I never know

I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss
I couldn't face a life without your light
But all of that was ripped apart... when you refused to fight

So save your breath, I will not hear. I think I made it very clear.
You couldn't hate enough to love. Is that supposed to be enough?
I only wish you weren't my friend. Then I could hurt you in the end.
I never claimed to be a Saint...
My own was banished long ago / It took the Death of Hope to let you go

So Break Yourself Against My Stones
And Spit Your Pity In My Soul
You Never Needed Any Help
You Sold Me Out To Save Yourself
And I Won't Listen To Your Shame
You Ran Away - You're All The Same
Angels Lie To Keep Control...
My Love Was Punished Long Ago
If You Still Care, Don't Ever Let Me Know
If you still care, don't ever let me know...

Φώτα σβηστά

Τα πάντα είναι ίδια
μα τόσο διαφορετικά.
Θα μπορούσα τόσα πολλά
τραγούδια να γράψω
πορφυρά.
Αλλά αφού δεν έχω φως,
το φως τους δεν θα φαίνεται.

Τι κι αν τα φώτα σβήνουν;
Τα πάντα μένουν ίδια.
Απλά χορεύεις μόνος σου
μες στο σκοτάδι
και κανένας δεν σε βλέπει.
Θλιμμένος ακροβάτης
που πριν το νούμερό του
ζητάει ουρανό
στου θεατή τα κενά τα μάτια.

Τι θα 'θελες να πω;
Πως βρήκα μία λάμψη;
Απλά έπεσα
και μια μικρή μου φλόγα
σκόρπισε.
Αυτό ήταν όλο λοιπόν.
Αυτό μπόρεσαν να δουν
όσοι με δέος δεν κοιτούσαν.

Το απόλυτο μηδέν(remastered)

(18/10/12, 2:30 π.μ.) Ήταν μια βδομάδα περίεργη.Μια βδομάδα που μάλλον ξέφυγα.Θα μπορούσα να πω,μάλιστα,πως νιώθω κάπως βρώμικη,και κάπως κενή και στο μηδέν."Για να πας από τα αρνητικά στα θετικά,πρέπει πρώτα να περάσεις απ'το μηδέν".Αυτή η φράση κάπως με παρηγορεί.Και όλα θα φτιάξουν,το ξέρω πως θα φτιάξουν.Απλά τώρα είμαι στο μηδέν. Επιδίωκα κάτι,χωρίς λόγο.Μίλησα για τα όσα ένιωθα,και από τη μία ίσως και να έκανα καλά,γιατί δεν μπορούσα να τα κρατάω άλλο μέσα μου.Αλλά έδειξα αδυναμία,κάτι το οποίο προσπαθούσα επιμελώς να αποφύγω.Κι όμως,το 'κανα κι αυτό.Τι είχαμε,τι χάσαμε. Στην τελική,δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από ένα ποτό ή μια μπύρα.Σκατά στα μούτρα μου.Για μια ολόκληρη μέρα,ένιωθα πως η ζωή μου δεν είχε την παραμικρή τάξη.Ένιωθα ντιπ ξεκρέμαστη.Και ένιωθα πως δεν είχα τίποτα και δεν βρισκόμουν πουθενά,και δεν την πάλευα. Ωστόσο τώρα βρίσκομαι στο μηδέν.Τελείως,και πιο πολύ από κάθε άλλη φορά...Θα μπορούσα επομένως να πω πως δεν μπορώ να κλάψω,ούτε και να γελάσω.Χάθηκα τελείως και απόλυτα αυτή τη βδομάδα.Ωστόσο,τώρα επανήλθα,έστω και λίγο. Θα πάω Θεσσαλονίκη,στα γεννέθλια της κολλητής.Γιατί θέλω,κι ας μην έχω φράγκα.Είναι,νομίζω,η στιγμή που την έχω πιο πολλή ανάγκη από οποιαδήποτε άλλη φορά. Τα όνειρά μου τον τελευταίο καιρό έχουν ένα θαμπό γαλάζιο χρώμα.Θαμπό και μουντό γαλάζιο. Είμαι όμως αισιόδοξη.Ξέρω πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά.Θα φτιάξουν όλα,με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Το θαμπό και μουντό γαλάζιο θα γίνει φωτεινό και λαμπερό,όπως ο ουρανός που θα με σκεπάζει σιωπηλά.Και όλα θα είναι απλά και όμορφα.Όπως πρέπει να είναι. :)

Ιδού η απορία

Τι κάνεις όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις;