Είμαστε κάτι...

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες.Ο άνεμος,όταν περνάει,
στίχους,ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστυτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ'άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλ' η φύσις.

Στο σώμα,στην ενθύμηση πονούμε.
Μα διώχνουμε τα πράγματα,κι η ποίησις,
είναι το καταφύγιο που φθονούμε...
(Κ.Καρυωτάκης)