free

"the only way to deal with an unfree world is to become so absolutely free that your very existence is an act of rebellion..." (albert camus)
Αυτό είπε ο Αλμπέρ Καμύ,ο καταπληκτικός συγγραφέας του "ξένου". Πολλές φορές θέλω να νιώσω ελεύθερη,ψάχνοντας την ελευθερία σε λάθος πράγματα,και ξεχνώντας πως δεν τολμάω να κάνω κάποια άλλα πιο βασικά,πιο ουσιώδη,που θα μπορέσουν να με οδηγήσουν πιο εύκολα σ'αυτό.
 Νομίζω πως το γενικότερο κλίμα των τελευταίων χρόνων,και ειδικά του 2012,μας έχει φτάσει στο σημείο να σκεφτόμαστε τόσο πολύ(και φυσικά όχι άδικα) την επιβίωση και τον βιοπορισμό,σε σημείο να μην έχουμε διάθεση για συναισθήματα και άλλα τέτοια "επουσιώδη". Αλλάζει η χρονιά,και το βράδυ της αλλαγής,όλοι συζητάνε το πόσο πιο δύσκολο θα 'ναι να επιβιώσουμε τη χρονιά που θα 'ρθει.Αν είναι δυναμόν,αλλά είναι.
 Εν πάσει περιπτώσει,το δικό μου πόιντ ειναι το εξής: οι άνθρωποι πού πήγαν;Και που είναι;Χάθηκαν ή κρύβονται;Εγώ προσωπικά ελπίζω το δεύτερο...Ζούμε σ' ένα κόσμο ανασφάλειας,δισταγμού και φόβου.Φόβος να αγαπήσουμε,φόβος να βοηθήσουμε,φόβος να δώσουμε,φόβος ακόμη και να πάρουμε.Φόβος να ταξιδέψουμε,να ονειρευτούμε,να ζήσουμε,να νιώσουμε.Και ποιος διαφέρει τελικά;

even though you don't love me,just tell me you love me...

bluebird

there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say, stay in there, I'm not going
to let anybody see
you.
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he's
in there.

there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?
there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody's asleep.
I say, I know that you're there,
so don't be
sad.
then I put him back,
but he's singing a little
in there, I haven't quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it's nice enough to
make a man
weep, but I don't
weep, do
you?

(κάπως έτσι...)

snuff

Bury all your secrets in my skin
Come away with innocence, and leave me with my sins
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage for what resembles rage again...

So if you love me, let me go. And run away before I know.
My heart is just too dark to care. I can't destroy what isn't there.
Deliver me into my Fate - If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you...
My smile was taken long ago / If I can change I hope I never know

I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss
I couldn't face a life without your light
But all of that was ripped apart... when you refused to fight

So save your breath, I will not hear. I think I made it very clear.
You couldn't hate enough to love. Is that supposed to be enough?
I only wish you weren't my friend. Then I could hurt you in the end.
I never claimed to be a Saint...
My own was banished long ago / It took the Death of Hope to let you go

So Break Yourself Against My Stones
And Spit Your Pity In My Soul
You Never Needed Any Help
You Sold Me Out To Save Yourself
And I Won't Listen To Your Shame
You Ran Away - You're All The Same
Angels Lie To Keep Control...
My Love Was Punished Long Ago
If You Still Care, Don't Ever Let Me Know
If you still care, don't ever let me know...

Φώτα σβηστά

Τα πάντα είναι ίδια
μα τόσο διαφορετικά.
Θα μπορούσα τόσα πολλά
τραγούδια να γράψω
πορφυρά.
Αλλά αφού δεν έχω φως,
το φως τους δεν θα φαίνεται.

Τι κι αν τα φώτα σβήνουν;
Τα πάντα μένουν ίδια.
Απλά χορεύεις μόνος σου
μες στο σκοτάδι
και κανένας δεν σε βλέπει.
Θλιμμένος ακροβάτης
που πριν το νούμερό του
ζητάει ουρανό
στου θεατή τα κενά τα μάτια.

Τι θα 'θελες να πω;
Πως βρήκα μία λάμψη;
Απλά έπεσα
και μια μικρή μου φλόγα
σκόρπισε.
Αυτό ήταν όλο λοιπόν.
Αυτό μπόρεσαν να δουν
όσοι με δέος δεν κοιτούσαν.

Το απόλυτο μηδέν(remastered)

(18/10/12, 2:30 π.μ.) Ήταν μια βδομάδα περίεργη.Μια βδομάδα που μάλλον ξέφυγα.Θα μπορούσα να πω,μάλιστα,πως νιώθω κάπως βρώμικη,και κάπως κενή και στο μηδέν."Για να πας από τα αρνητικά στα θετικά,πρέπει πρώτα να περάσεις απ'το μηδέν".Αυτή η φράση κάπως με παρηγορεί.Και όλα θα φτιάξουν,το ξέρω πως θα φτιάξουν.Απλά τώρα είμαι στο μηδέν. Επιδίωκα κάτι,χωρίς λόγο.Μίλησα για τα όσα ένιωθα,και από τη μία ίσως και να έκανα καλά,γιατί δεν μπορούσα να τα κρατάω άλλο μέσα μου.Αλλά έδειξα αδυναμία,κάτι το οποίο προσπαθούσα επιμελώς να αποφύγω.Κι όμως,το 'κανα κι αυτό.Τι είχαμε,τι χάσαμε. Στην τελική,δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από ένα ποτό ή μια μπύρα.Σκατά στα μούτρα μου.Για μια ολόκληρη μέρα,ένιωθα πως η ζωή μου δεν είχε την παραμικρή τάξη.Ένιωθα ντιπ ξεκρέμαστη.Και ένιωθα πως δεν είχα τίποτα και δεν βρισκόμουν πουθενά,και δεν την πάλευα. Ωστόσο τώρα βρίσκομαι στο μηδέν.Τελείως,και πιο πολύ από κάθε άλλη φορά...Θα μπορούσα επομένως να πω πως δεν μπορώ να κλάψω,ούτε και να γελάσω.Χάθηκα τελείως και απόλυτα αυτή τη βδομάδα.Ωστόσο,τώρα επανήλθα,έστω και λίγο. Θα πάω Θεσσαλονίκη,στα γεννέθλια της κολλητής.Γιατί θέλω,κι ας μην έχω φράγκα.Είναι,νομίζω,η στιγμή που την έχω πιο πολλή ανάγκη από οποιαδήποτε άλλη φορά. Τα όνειρά μου τον τελευταίο καιρό έχουν ένα θαμπό γαλάζιο χρώμα.Θαμπό και μουντό γαλάζιο. Είμαι όμως αισιόδοξη.Ξέρω πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά.Θα φτιάξουν όλα,με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Το θαμπό και μουντό γαλάζιο θα γίνει φωτεινό και λαμπερό,όπως ο ουρανός που θα με σκεπάζει σιωπηλά.Και όλα θα είναι απλά και όμορφα.Όπως πρέπει να είναι. :)

Ιδού η απορία

Τι κάνεις όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις;

picsart!

Έχω πάθει γερή λόξα με το picsart.Γερή όμως!:Ρ Γι'αυτό και θα ανεβάσω τα πρώτα δείγματα της νέας μου πόρωσης....

I will wash off all the dirt,and I will pretend it didn't hurt

Κοιτάμε το ίδιο φεγγάρι,όμως δεν μπορούμε να μοιραστούμε τον ίδιο ουρανό...Γιατί;

summer breeze

"Αξιζει φιλε να υπαρχεις για.ενα ονειρο,κι ας ειναι η φωτια του να σε καψει....καληνυχτα:)

we're off

Έχω ήδη φύγει!Αρμενιστή,ερχόμαστεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

Κάτι άτιτλο.

Ξέρεις κάτι;Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες,παρά για κάτι που δεν έκανες...Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την γεμίζεις με σκέψεις του τύπου "τι θα γινόταν αν...;".Τίποτα δεν θα γινόταν.Γι'αυτό και εξαντλείς όλα τα περιθώρια.Για να μην υπάρχουν αυτά τα "αν".Καληνύχτα.

Florence + The Machine - Cosmic Love

Καμιά φορά πρέπει να 'μαστε χαρούμενοι...χωρίς να ξέρουμε το γιατί!:D

Τα φαινόμενα απατούν...

Νιώθω λες και χρόνια τώρα σκηνοθετώ ένα έργο,το οποίο όμως θέλω πλέον να παρακολουθήσω,ακουμπώντας την πλάτη μου σε έναν αναπαυτικό καναπέ...Μετά απ'αυτό θα μπορώ να συνεχίσω όπως πριν...Όμως υπάρχουν ένα σωρό άτομα που μου φωνάζουν "Συνέχισε!" και "Μην σταματάς τη δουλειά!Η ποιότητα δεν μας ενδιαφέρει,αρκεί να δούμε το τέλος!"... Και έτσι,καταλήγω να βρίσκομαι στη μέση....

there are many things that I would like to say to you....but I don't know how...

th

ταξιδιάρα ψυχή

Νομίζω πως πληρώνω ακριβά τον αυθορμητισμό μου,και αυτό με ενοχλεί....Θα μπορούσα στα σίγουρα να μαι αλλιώς,όμως δεν είμαι...Και καλά κάνω μάλλον. Πάλι μπλέκονται οι αράχνες γύρω μου,όπως έλεγε και η Κωνσταντίνα της Άλκης Ζέη.Κάποιες φορές πρέπει να προσπερνάμε τις αναποδιές και να χαμογελάμε.... soundtrack: http://www.youtube.com/watch?v=3mpBT3-ob6k

smells like spring spirit

Όλη η φύση γιορτάζει τον ερχομό της άνοιξης,και είμαι πάρα πολύ ευδιάθετη...νιώθω χαρούμενη όσο ποτέ άλλοτε,γιατί μάλλον είμαι ξέγνοιαστη...Ταξιδεύω,παρατηρώ,ζω. Επιτέλους,νιώθω πως ζω! Νομίζω πως αυτό μπορώ να το αποκαλέσω δικαίωση....:) Τι όμορφη που είναι η θεσσαλονίκη την άνοιξη!!Βέβαια δεν μπορώ να πω,και τα Γιάννενα είναι πανέμορφα την άνοιξη,με τη λίμνη και τα λοιπά σχετικά...Και μπορώ να πω πως νιώθω ανακουφισμένη που γυρνάω πίσω σ'αυτή την πόλη σήμερα....Νιώθω πως πηγαίνω εκεί που ανήκω... Τέλος πάντων...Θα βάλω μια φωτογραφία! Καλημέρες...:)

photo journal

κάποιες στιγμές που αξίζουν...:)

αγενεια

Με εκνευριζει η αγενεια και το θρασος!!Ω ναι,νομιζω πως μπορουν να με βγαλουν απ τα ρουχα μου...Ειναι απιστευτα σπαστικο να σαι φιλοξενουμενος και να επιμενεις καθε φορα εσυ για πραγματα τα οποια δεν μπορουν να γινουν...Συγγνώμη,αλλά ΠΡΕΠΕΙ να σεβεσαι γαμω το κερατο μου οτι καποιος πληρωνει για σενα και σε φιλοξενει στο σπιτι του...Πρεπει να πεις τουλαχιστον και ενα ευχαριστω και να μην τσατιζεσαι,που να με παρει και να με σηκωσει!! Δεν μπορω να μαι στη μεση(γιατι αυτο μου συνεβη) και το σιχαινομαι. Δεν μπορω αυτες τις μικροπρεπειες,γιατι η ανατροφη που πηρα δεν συναδει με αυτα τα πραγματα.
Ωστοσο,ειδα και κατι καλο:εκτιμησα τους γονεις μου ακομα περισσοτερο.Γιατι με εμαθαν να υποχωρω,να μοιραζομαι,και κυριως,να ΣΕΒΟΜΑΙ. Πρεπει να ΣΕΒΕΣΑΙ αν θες να λεγεσαι ανθρωπος.Αλλιως εισαι γαιδουρι.Αιντε!

damn,why am I so lazy?

Νομίζω πως η εικόνα τα λέει όλα..βαριέμαι να πάρω τηλέφωνα,να πάρω λεωφορεία,να βγω,να πιω,να διαβάσω εκείνο το βιβλίο που άφησα στη μέση,να να να να να να......Είναι πολύ σοβαρή η περίπτωσή μου;
Πέρα απ'την πλάκα τώρα,είναι σοβαρό.Νιώθω πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι στη ζωή μου με το οποίο να 'μαι παθιασμένη...Δεν ξέρω τι φάση,ελπίζω όμως να περάσει σύντομα...

memories

Λέμε καμιά φορά "όταν μεγαλώσουμε,θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε"...Ανοησίες...Τίποτα δεν θυμάμαι...ή μάλλον όχι τίποτα,απλά τα πιο πολλά απλώς τα ξεχνάω.Και όταν κάθομαι και βλέπω φωτογραφίες,θυμάμαι.Σαν να ανοίγω ένα σκονισμένο μπαούλο με αναμνήσεις,το οποίο περιέχει κρυμμένους θησαυρούς...Γιατί όμως τα ξεχνάω;Δεν μου αρέσει να συμβαίνει αυτό...Θέλω να κρατάω όλες τις στιγμές που έχω ζήσει...Γι'αυτό λοιπόν αποφάσισα πως θα βγάζω από δω και στο εξής πολλές φωτογραφίες!;)

Fly away

Με εκνευρίζει απίστευτα που οι μέρες απλώς περνούν έτσι και δεν κάνουμε τίποτα..Ουσιαστικά προσποιούμαστε πως δεν συμβαίνει τίποτα,και συνεχίζουμε τις ζωές μας,με το να ασχολούμαστε με ασήμαντα πράγματα...Και το άσχημο είναι πως έχω γίνει κι εγώ κάπως έτσι.

too young to fly

2 η ωρα μετα τα μεσανυχτα.Μου λες να ρθω σ ενα μερος που δεν ξερω και φοβαμαι.Τελος παντων,παιρνω ταξι.Φτανω."Δεν εχω ξαναρθει ποτε εδω περα!" μου λεει ο ταξιτζης,και του απανταω αδιαφορα "ούτε κι εγώ".Βγαινεις στο μπαλκονι και σε βλεπω.Ηδη καταλαβαινω,απο καποια μετρα μακρια,ό,τι θα σαι λιγο διαφορετικος απο την προηγουμενη φορα.Τελος παντων,μπαινω.Εκει εχω πλεον σιγουρευτει...Δεν ξερω αν μετανιωσα που ηρθα..Τελος παντων.Βλεπεις τηλεοραση,και θελω να ερθω πιο κοντα σου,ομως κατι με κραταει πισω.Τελος παντων,ερχεται η ωρα να φυγω.Μου δινεις το πουλοβερ σου,γιατι "ειμαι ψιλα ντυμενη και θα κρυωσω".Σε νοιαζει?Τελος παντων.Γυρναω σπιτι ηρεμη πλεον,και υπο αλλες συνθηκες θα κοιμομουν με το πουλοβερ,αλλα ενιωσα σαν να με αναγκασες να το αφησω απειραχτο σε μια γωνια.

(@ρχίδια) όνειρο ήτανε

Έβλεπα έναν φρικτό εφιάλτη.Έβλεπα ότι με κηνυγούσαν για να με σκοτώσουν,και όπου και να ζητούσα βοήθεια,ο καθένας παραμιλούσε τα δικά του,και δεν έδινε καμία σημασία.Και όταν κάποιος ανταποκρινόταν,ήταν για να με σκοτώσει ο ίδιος.Και μάλιστα,όταν με πλησίασε κάποιος πραγματικά καλός,τον απώθησα από φόβο...Και τελικά απέδρασα από εκείνο το μέρος που ήμουν φυλακισμένη.Μόνη μου.
Το χειρότερο μ'αυτόν τον εφιάλτη ήταν το μετά.Γιατί ξύπνησα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο μόνη μου,χωρίς να ναι κανένας δίπλα μου στο κρεβάτι.Κανείς δεν υπήρχε να μου κρατήσει το χέρι και να μου πει "όνειρο ήταν,ηρέμησε."

nevermind....

Βασικά όλοι κάτι περιμένουμε...Και βασικά δεν ξέρω...είναι τόσο κακό αυτό;

Sangria

Το κρασί βάφει κόκκινα τα χείλη μου
το νιώθω μέσα μου να ρέει...
Μπορεί να πάρω λεωφορεία,τρένα
ή πλοία,και να μη σε βρω.
Κι όμως,ξέρω πως θα εμφανιστείς
κάποια στιγμή
μπροστά μου.
Ξέρω πως μπορεί ν'αλλάξω δρομολόγια,
ν'αδιαφορήσω και να στρίψω
κάπου στο δρόμο.
Όμως ξέρω πως θα εμφανιστείς
μ'ένα λουλούδι πύρινο στα χέρια,
και μ'ένα απαλό τραγούδι.
Θ'ακούω μπλουζ τα σαββατόβραδα
θα χάνομαι στις ερημιές μου.
Θα βυθίζομαι σ'άλλους ρυθμούς,
σ'ανούσια παιχνίδια.
Κι όμως,ξέρω θα εμφανιστείς,
το χέρι μου θ'αρπάξεις.
Και όπως θα με κοιτάζεις,
ένα αγριολούλουδο θ'ανθίσει ξαφνικά.
Θα τ'ονομάσουμε όνειρο,
και τ'όειρο θα μας τρομάζει,
ενίοτε.
Και όπως θα σκύβω σιωπηλά,
θα μου σηκώνεις το κεφάλι.
Και αν είναι τα βλέφαρα βαριά,θα συνεχίζεις πάλι.
Να τραβήξεις στο δικό μας,
ατέρμονα χορό.