christmas prelude

Περπατάω στο χριστουγεννιάτικο δρόμο,και παρατηρώ τον κόσμο...Βλέπω έναν τυπά με ακουστικά dj να περπατά βιαστικά,έναν κύριο που χαμογελά γιατί μάλλον κάτι σκέφτεται,ένα γυμνασιοκόριτσο να φορά σκισμένο τζιν.Η αρχή της επανάστασης,σκέφτομαι.Μακάρι αυτά τα χριστούγεννα να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη επιτέλους,και αν γίνεται,και τη ζωή μου.Δεν μπορώ άλλες λακούβες,γιατί έχω σακατέψει τα πόδια μου.
Κάποιες φορές,νιώθω πως πρέπει να φύγω για να ηρεμήσω.Και ευτυχώς τώρα θα αναγκαστώ να το κάνω.Όχι ότι δεν θα σκέφτομαι πάλι αυτό που με καίει και με βασανίζει,αλλά όσο είμαι στα Γιάννενα και αγγίζω όλα εκείνα που άγγιξε και εκείνος,και κοιτάζω όλα αυτά που κοιτάζαμε μαζί,τρελαίνομαι.Ανοίγω την πόρτα και φεύγω χωρίς ν'αγγίζω τίποτα.
Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός,και πάνε 2 μήνες τώρα από τότε που τον πρωτογνώρισα,μπορεί και παραπάνω.Και μόνο ο χρόνος θα δείξει.Θα δείξει τι αξίζει και τι όχι τελικά.Τέλος πάντων.Κάποια πράγματα δεν είναι για να τα κουράζουμε και τόσο,αλλά εγώ τα έχω ξεκάνει.Μπορεί και να φταίω,δεν ξέρω.Δεν είναι καλό να κατηγορούμε πάντα τους άλλους.
Ο χρόνος θα δείξει.Θα δείξει?

γουατ δε φακ?

Έχουμε μπερδέψει τη βούρτσα με την...μπατανόβουρτσα.Μάλλον.Αρχίζω κι εγώ τα κεφάλαια.
Κεφάλαιο 1ο:δεν μπλέκουμε ΠΟΤΕ παρέες μεταξύ τους.ΠΟΤΕ.Πάντα γίνεται μαλακία.
Κεφάλαιο 2ο:ανησυχώ για την υγεία μου από τη μια,και από την άλλη βαρέθηκα ν'ασχολούμαι.Μου λείπει ένα τσιγάρο.
Κεφάλαιο 3ο:θέλω να ντυθώ όμορφα και να βγω έξω να διασκεδάσω,χωρίς άγχη και μαλακίες.
Κεφάλαιο 4ο:το χω αναγκη να μεινω μονη μου για λιγο και να μην βλεπω κανεναν.Κανεναν ομως.
Κεφαλαιο 5ο:η συγκατοικηση ειναι δυσκολη.Πολυ δυσκολη.
Κεφαλαιο 6ο:ειναι τουλαχιστον προσβλητικο και αδιανοητο να ντρεπεσαι να βγεις έξω με τον άνθρωπο που αγαπάς.Για το θεό πια!
Κεφάλαιο 7ο:αυτός ο κόσμος ώρες ώρες με κουράζει απίστευτα.Και δεν ξέρω πώς μπορεί να ακούγεται αυτό-και χέστηκα κιόλας-αλλά σε τέτοιες στιγμές θέλω τη μαμά μου.Να μου φτιάχνει τσάι,να μου δίνει συμβουλές με το αυστηρό ύφος της,και στο τέλος απολογητικά να μου λέει:συγγνώμη,έχω διάβασμα....:)

If I close my eyes forever....

...δεν θα θελα να φύγω χωρίς να ταξιδέψω,να ονειρευτώ,να ερωτευτώ και να ουρλιάξω.Είναι παντελώς ηλίθιο το ότι πρέπει να φτάσεις στο αμην για να συνελθεις,αλλα υποθετω πως αυτο ειναι το τιμημα της "ελευθεριας"...

Plumb - Cut (Pete Miles Dubstep Remix)

Tο πιο όμορφο τραγούδι σε ένα dubstep remix!Καλημέρα...:)

After a cigarette of confusion

Νιώθω λίγο μεγάλη,και πολύ μικρή.Όσο πιο κοντά φτάνω στο να κρατήσω τη ζωή μου στα χέρια μου,τόσο πιο πολύ ενθουσιάζομαι,αλλά και τρομάζω.Είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας,και αν δεν το αποδεχόμαστε,κοροιδεύουμε απλά τον εαυτό μας.Δεν με ενοχλεί όμως.Θα μάθω να μαθαίνω από τα λάθη μου.Καλύτερα να έχεις τύψεις παρά απωθημένα...

seize the day

Κατάλαβα επιτέλους πως ναι,πρέπει να "αδράττεις τη μέρα"...Επίσης,νιώθω πολύ χαρούμενη που μπορώ επιτέλους και βάζω ώριμα κάπως τη ζωή μου σε τάξη...Προτιμώ πλέον να μην αφήνω το 80% αυτών που με απασχολούν στην τύχη.
Επίσης,χαίρομαι που ανακάλυψα τι θα πει να μένεις με 0 ευρώ και να γυρνάς σπίτι με αυτά.Δυστυχώς,πρέπει να συνηθίζουμε από τώρα,γιατί δεν θα 'χουμε ποτέ λεφτά αν συνεχίσουμε να κοιμόμαστε.(και μιας και το πάω στην πολιτική,θα πρεπε να ντρεπόμαστε που οι αμερικάνοι φοράνε μπλουζάκια "save greece"!Δεν είμαστε ούτε φάλαινες,ούτε χελωνίτσες καρέτα-καρέτα,αν και συμπεριφερόμαστε σαν ζώα.Τέλος πάντων!)
Γενικά,είμαι φοβισμένη.Είμαι μπερδεμένη,νυσταγμένη και απορρημένη...και πολύ ανυπόμονη...καμιά φορά νοσταλγώ το-καθόλου μακρινό-περελθόν,τότε που η μόνη μου έγνοια ήταν να φτιάξω εκείνη την ονειροπαγίδα(που δεν την τελείωσα ποτέ) και το πώς θα ακούσω καινούριες μουσικές από lacuna coil.Απλά έχω λλλλλίγες έγνοιες και λίγα σκατά παραπάνω να με απασχολούν τώρα.Αλλά δεν αγοράζεται η τωρινή αίσθηση ελευθερίας και ευθύνης.:) smells like-no-teen spirit

My life in pictures...:)

Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα με αγαπημένες φωτο(κλεμμένες φυσικά^^) που...μου ταιριάζουν!Για πάμε...

my alter ego!

Η μανία μου με τις μάγισσες...

Η vintage πλευρά μου...

sitting alone and wondering

εγώ όταν κυκλοφορώ στην πόλη!

Η θηλυκή μου πλευρά...

και έρχονται κι άλλες...:)

utter confusion

Με εκνευρίζει όταν πρέπει να πάρω σοβαρές αποφάσεις.Και όχι επειδή είμαι ευθυνόφοβη,αλλά επειδή είμαι πάντοτε ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ.Όποιος δεν το βιώνει,δεν μπορεί να καταλάβει τί τραβάει ένας μόνιμα αναποφάσιστος άνθρωπος.Είναι σαν να βάζεις τις 2 επιλογές σε μια ζυγαριά,και αυτές να ισορροπούν,καθώς ισοδυναμούν τα υπέρ και τα κατά της καθεμιάς.Και ειδικά όταν μπαίνουν και συναισθηματικοί παράγοντες,εκεί να δεις γέλιο...Υποθέτω πως στην τελική είναι θέμα ωριμότητας,την οποία δεν έχω...Οπότε ελπίζω πως κάποια μέρα θα λυθεί...

glory box

I'm so tired of playing
Playing with this bow and arrow
Gonna give my heart away
Leave it to the other girls to play
For I've been a temptress too long...

society killed the teenager

Έβαλε στην έφηβη πλαστικά βυζιά και στον έφηβο το γρήγορο αμάξι.Την ντροπή και την ανασφάλεια,την ανάγκη για ελευθερία χωρίς να ξέρει να προστατεύει τον εαυτό του.Την μανία με τα λεφτά προτού δουλέψει,την ιδέα του "βολέματος".Και τα κατεψυγμένα όνειρα.

Ένα ταξίδι ξεκινά!:)

"Παιδαγωγικό δημοτικής εκπαίδευσης Ιωαννίνων" λοιπόν!Σήμερα δηλαδή συνέβη το απίστευτο..:) Όλα καλά...Τώρα ξεκινάνε τα ωραία...:))))

hello

Suddenly I know I'm not sleeping,
Hello, I'm still here,
All that's left of yesterday...

ΔΕΝ!

ΔΕΝ γίνεται να μην αγαπάς ΚΑΝΕΝΑΝ.ΔΕΝ γίνεται να συμβαίνει αυτό,και να θεωρείσαι,ας πούμε,φυσιολογικός άνθρωπος.Η αγάπη δεν είναι καμιά σκόνη σε βαζάκι με ετικέτα "LOVE",που την εισπνέεις και έχει την ίδια γεύση και το ίδιο άρωμα για όλους.Ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά,και καταλαβαίνει ο ίδιος ότι όντως το νιώθει.
Κάποια πράγματα ΔΕΝ είναι ανάγκη να τα ψάχνεις μέχρι αηδίας,παριστάνοντας τον γενναίο φιλόσοφο που αμφισβητεί τον εαυτό του.Τίποτα δεν αμφισβητείς.Απλά προσπαθείς να καλύψεις την μοναξιά σου με περιττά στολίδια.Σκατά!

smoke

Το παρελθόν μένει στο μυαλό και στην καρδιά σου,όπως η νικοτίνη απ'τα τσιγάρα στα πνευμόνια σου.Μπορεί όταν σταματήσεις να καπνίζεις να αναπνέεις πιο εύκολα και να νιώθεις πιο υγιής,όμως ποτέ δεν θα φύγει από μέσα σου όλη αυτή η μαυρίλα.

I'm outta here

Είναι ίσως η πρώτη φορά που ανυπομονώ να τελειώσει το καλοκαίρι...let the feast begin!ταξιδεύω...

darkly ever after

Έκλεισε το άρωμά της σε ένα μικρό μπουκλάκι και συνέχισε το δρόμο του.Ήξερε πως αυτή θα ήταν η τελευταία του ανάμνηση από εκείνη.Φόρτωσε και το σακίδιό του και ξεκίνησε.Πρώτη φορά το ένιωθε τόσο βαρύ στην πλάτη του,ήταν ένα αβάσταχτο φορτίο.όμως συνέχισε.Ήξερε πως είχε δύο επιλογές,είτε να αρκεστεί στη μυρωδιά που είχε κρατήσει στο μπουκάλι,είτε να λησμονήσει για πάντα την ύπαρξή της.Όμως αποφάσισε να μην αποφασίσει.Πίστεψε πως θα ήταν καλύτερα εάν κάποια πράγματα τα καθ΄πριζε ο χρόνος.Και έτσι τα πάντα έμειναν μετέωρα.Και εκείνος συνέχισε το δρόμο του,με μοναδικό ελιξίριο εκείνο το μικρό μπουκαλάκι,και μια γλυκιά ανάμνηση του ηλιοβασιλέματος.

Κάτι άτιτλο

Σιχαίνομαι τη μυρωδιά της χλωρίνης.Μου αρέσει όμως να ζωγραφίζω.Έλα κοντά μου,μην φοβασαι.Μπορεί να δείχνω μυστήρια,όμως είμαι πιο καλή απ'όσο νομίζεις ότι είμαι.Σιχαίνομαι να βλέπω τη μαμά μου να κλαίει.Νιώθω σαν να μου μπήζει κάποιος ένα μαχαίρι στην καρδιά.Ακούω τα βήματα του μπαμπά μου,της μαμάς μου...αλλά τα δικά του πουθενά.Όχι,ζει.Απλά δεν είναι εδώ ουσιαστικά.Κανείς δεν το φανταζόταν έτσι,κι όμως τα πράγματα κατέληξαν να 'ναι άσχημα.Και η γ*αμημένη η χλωρίνη να μυρίζει έντονα και να με πονάει το κεφάλι μου.Όλα αυτά ένα δροσερό απόγευμα του Αυγούστου.Εκεί που οι προσδοκίες δυο γονιών διιαψεύδονται και αυτοί αρχίζουν να χτίζουν κάστρα για παρηγοριά.

Φύγαμε!

Χρώματα

Έχω καταλήξει στο ότι ο κόσμος είναι γκρίζος.Υπάρχουν οι καλοί,υπάρχουν και οι κακοί.Ωραίες στιγμές και άσχημες στιγμές.Τα σκατά και τα λουκούμια που λέμε.Τώρα η αναλογία είναι άλλο θέμα.
Η ζωή όμως μπορεί να ναι πολύχρωμη,και πουά και λεοπάρ και εμπριμέ και ό,τι θες.Το θέμα είναι να μπορείς να παίρνεις το γκρίζο του κόσμου και να μην μουτρώνεις...να θυμάσαι πως υπάρχουν κι άλλα χρώματα!:)

shit

"Ειμαι λοιπον,αναποφασιστη μεχρι αηδιας.Οπως λεει και ενα κοντινο μου ατομο "δεν ανησυχω για τα μελλοντικα σου σχεδια.αλλωστε αυριο θα εχεις αλλαξει γνωμη".Επισης,ειμαι ευθυνοφοβη. Ενας ψυχολογος με τον οποιο μιλησα βασικα λεει πως θελω να μεινω για παντα στην εφηβεια και να μην μεγαλωσω ποτε,για να μην αποκτησω ευθυνες και για να μην πληγωθω (περισσοτερο).Δρω με πεισμα,αυθορμητα και χωρις καθολου λογικη.Σκεφτομαι το τωρα,δεν ενδιαφερομαι διολου για το αν οι πραξεις μου θα επηρεασουν το μελλον μου γιατι κοιταζω μονο το παρον.Ειμαι εγωιστρια και ποτε δεν καταφερα να αντισταθω σε πειρασμους.Θελω σε οτι κανω και με ενδιαφερει να ειμαι η καλυτερη,αλλα δεν δινω την παραμικρη προσοχη σε οτι δεν με διασκεδαζει η δεν με ενδιαφερει,ακομα κ αν προκειται για ενα σοβαρο ζητημα.Ακομα ομως κ αν εχανα κατι που με ενδιεφερε,θα το ξεπερνουσα γρηγορα,ισως γιατι ειμαι πιο σκληρη απο τον μεσο ορο των ανθρωπων.Συγχωρω ,γιατι θελω να πιστευω το καλυτερο για τους αλλους.Το χειροτερο?Βαριεμαι ευκολα."

Αυτά τα διάβασα τυχαία σε ένα blog που παρακολουθώ(talesofabsinthedreams.blogspot.com) και ομολογώ ότι "ενθουσιάστηκα",γιατί βλέπω ότι δεν είμαι η μόνη.Φυσικά,όλα τα προαναφερθέντα,των οποίων είμαι και κάτοχος,μου έχουν προκαλέσει πολλαπλά προβλήματα σε πολλούς τομείς της ζωής μου,και ας είμαι μόνο 17,5.

Μια φίλη μου είπε να μην περιμένω πολλά από τους ανθρώπους.Το ξέρω πως έχει δίκιο,εντούτοις είμαι ικανή να συνεχίσω να τρώω τα μούτρα μου και να μη λέω όχι.

Λίγα λεπτά χασίματος και trance

Nομίζω πως αξίζουν αυτά τα λίγα λεπτά χασίματος....Γιατί τα πράγματα είναι άσχημα...ο κόσμος είναι άσχημος...έχουν ξεφτιλιστεί τα "σ'αγαπώ",οι συγγνώμες,οι έξοδοι και οι αγώνες...Και δεν ξέρεις τι να πεις και τι να κάνεις...Kαι ναι,αξιζε τo trance...
Υ.Γ.:δεν μιλάω για ναρκωτικά.

If today is your last day

Τι θα κάνεις μεγάλε;Θα σκεπαστείς με φύλλα ή θα φτιάξεις με κόπο μια κουβέρτα;Θα ακολουθήσεις ένα ριψοκίνδυνο όνειρο;Ή θ'ακούσεις τις "συμβουλές";Τι θα κάνεις λοιπόν;Εγώ προσωπικά ώρες ώρες νιώθω πολύ μικρή,και βλέπω πως ο κόσμος είναι πολύ τεράστιος....Και τότε...απλά μετράω αστέρια....και ας μην βρω ποτέ πόσα είναι.

Αποτύχαμε ή επιτύχαμε;

Ποιος ξέρει...μπορεί και να πετύχαμε...16852,πολύ λιγότερα απ'όσα περίμενα,αλλά μάλλον όλα για έναν λόγο γίνονται...:)

Breathe

Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να αναπνέεις...Να μπορείς να αρπάξεις την κάθε στιγμή,με τα δικά σου μέτρα,και να μην φοβάσαι το κράξιμο ή την παρατήρηση κάποιου.Γιατί "κάποιοι" δεν μ'αφήνουν να καταλάβω καλοκαίρι,και ξεχνώ πως είναι ν'αναπνέεις.

μια εικονα=χιλιες λεξεις

fckd up

Δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος γαμιέται έτσι......απλά δεν καταλαβαίνω.

Don't care

Μπορεί η στάση μου να θεωρηθεί ανεύθυνη από κάποιους...οκ.Αλλά...δεν με νοιάζει!Έχω μάθει να αντιμετωπίζω τις αναποδιές με χαμόγελο και να μην παίρνω κάποια πράγματα και τόσο στα σοβαρά.Απλά...άσ'το.Δεν.Το μόνο που με νοιάζει τώρα είναι να πιω μια καλή μπύρα,με μια καλή παρέα,και να πούμε μια καλή κουβέντα.Γιατί σκέφτομαι:καίγεται που καίγεται ο κόσμος,δεν έχουμε που δεν έχουμε λεφτά,ας περάσουμε και λίγο καλά τουλάχιστον,και ας αγωνιζόμαστε με τον τρόπο μας...
Υ.Γ.:είναι τεράστια μαλακία που δεν μπορώ να κατεβώ στους αγανακτισμένους...

Rain

Don't leave me waiting in the rain...

face to face

Κομμένες οι βλακείες...κάποια πράγματα απλά δεν γίνονται έτσι...Από 'δω και πέρα...face to face!:)

Reich mir die hand

I won't lie anymore
You're the one who's loving my soul
You belong to me and all you're love
We can't die so easy
I'm in love

I am holding all you're love
Stay forever
Let my rain fall down on you
Crying rivers
Deep in you're eyes
Silence forever

I want you to have my soul
Take it baby
Have my love forever strong
No denying
Close to my heart
Stay forever


I won't lie anymore
You're the one who's loving my soul
You belong to me and all you're love
We can't die so easy
I'm in love.....

Lasssssssss mich

Ok,εντάξει,δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο δεν δεν μπορώ να ζήσω επιτέλους,και θα πρέπει να δίνω αναφορά ακόμη και για το τι ποτό πίνω.Δεν είναι έτσι το "ξεφεύγω" ρε μαν,δεν είναι έτσι....Άντε γεια!Με κόβω να δηλώνω μονάχα μακρινές πόλεις τελικά....και μετά γεια σας.

Wake up,fuck!!!

Κι έρχεται η στιγμή που τελειώνεις με όλα τα χαζά,και σταματούν να καταλαμβάνουν το χώρο του μυαλού σου αποκλειστικά προβληματισμοί του τύπου "που σκατά θα περάσω?" και "γιατί δεν έχω χρόνο για τίποτα?" και "γιατί η σχέση μου πάει κατά διαόλου?" και άλλα παρόμοια και μη ουσιώδη...Tέλος πάντων,έρχεται εκείνη η στιγμή,και λες:ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΩ???????????????Γίνεται της τρελής,και απ'τη μια λες θα βγω στους δρόμους,και απ'την άλλη ξέρεις ενδόμυχα πως η λύση δεν βρίσκεται απόλυτα στα χέρια σου...Σκατα...

Μια σκέψη

Δεν το αντέχω όταν πρέπει να περνάω από κόσκινο οτιδήποτε θέλω να πω ή περνάει απ'το μυαλό μου ξαφνικά...και αυτό συμβαίνει με κάποιους συγκεκριμένους,οπότε ουυυστ.Άλλαξα.:)

In between

Κάπου μεταξύ ελευθερίας και μη,γνώσης και άγνοιας,σιγουριάς και αβεβαιότητας,ενηλικίωσης και εφηβείας,αγάπης και μίσους(μάλλον απάθειας) προσπαθώ να κρατήσω μια μυρωδιά και μία λέξη....Κι όμως...κάποιες φορές πρέπει να ακούμε τη λογική(αν αυτή υπάρχει).

I feel you

-Ακούς?
-Ακούω ρε...
-Α,οκ.Λέω λοιπόν πως ήταν ωραία η μέρα μου σήμερα!
-Μμμμ...
-Και έκανα αυτό.Αλλά με προβληματίζει τ' άλλο.Όμως δεν ξέρω.Φοβάμαι.
-(σιωπή)
-Με προσέχεις καθόλου?
-Ναι,σε προσέχω!Πουφ,έλιωσα...Βγαίνω...Θα πάω σ'ένα πάρτι.
-Τι πάρτι?
-Πολύχρωμο.Me wanna dance.
-Αχα.Καλά να περάσεις.
-Φχαριστώ,τα λέμε.
-Δε νομίζω.
(τουτ τουτ τουτ)

Get away with murder

Δεν ξέρω πλέον πως πρέπει να σε αντιμετωπίσω...Η καφρίλα σου έπαψε να 'ναι αστεία,γιατί καταλαβαίνω πως δεν πολυεκτιμάς το γυναικείο είδος,άρα ούτε και 'μένα.Δεν την αντέχω την ειρωνεία σου.Στην αρχή μου τη δίνει στα νεύρα,και μετά με στέλνει εξόριστη στο δωμάτιό μου να κλαίω.Η στεγνή 'καλή επιτυχία' που μου πες(κυρίως ο τρόπος με τον οποίο την είπες)με έκανε σκατά...Δεν με λυπάσαι καθόλου?Χθες βράδυ δεν έβλεπα απ'τα δάκρυα,και δεν μ έπαιρνε κι ο ύπνος...Κι όλα αυτά εν μέσω παννεληνίων...Εύγε...Πάω να συνεχίσω βιολογία...

Soundtrack:χάσμα-στη γωνία μιας γωνίας

Cause it's a dirty world

Και holywoods...και drug queens...και ξύλινος λόγος...και κυβερνοχώρος...και "σάπιες σημαίες"...και όνειρα καλοκαιρινά...και "no feelings"(sex pistols)...και μουχλιασμένη μοϊκάνα...και αλκοόλ...blood and gasoline...και χαζά αδιέξοδα...και συνήθειες...και παιδική αθωότητα και ερωτισμός...και ακραιφνής λυρισμός...και πολιτική προδοσιών...και ειρωνεία...και άτυπος πόλεμος...decay...ένα νεκρό american dream....και μαστουρωμένες starlets...τσιγάρα και ξενύχτια...και όρεξη για ελευθερία...s.e.x.(=σ'έχω χεσμένο)...και "λυκοφιλίες και κυνέρωτες"...type O negative...και δεν ξέρω που πηγαίνω...και πρέζα...και χαρτάκια θαλασσί...κάτι φίλοι από μακριά...και μέρες αργίας...σαββατόβραδα σε μαύρα δίχτυα...και piercing στην πλάτη...και ψέματα...και φοιτητικά πάρτυ...και αμφιβολίες...και κέρατα....
Άριστος παρατηρητής,αλλά μονάχα αυτό.
Τι μένει;

13 και σήμερα!!^^

Άντε και καλή μας λευτεριά! :DDD 23 Μαϊου ξαναγινόμαστε άνθρωποι!

30 και σήμερα

Κρυώνω,και στέκομαι κυρίως με βιταμίνες,καφέ κ σοκολάτα...Δεν αντέχω άλλο...Τώρα είναι σαν ένα κακό όνειρο που κρατάει 30 μέρες...Το 'χουμε ξεφτιλίσει θα μου πεις,αλλά και πώς αλλιώς θα γίνει?Αφού το πράγμα έτσι έχει...Απ'τη μια δν έχω χρόνο,κι απ'την άλλη θέλω να τελειώνω επιτέλους...Σ'όσους προσπαθούν να ανεχτούν την δύστροπη συμπεριφορά μου:κάντε κι εσείς λίγη υπομονή...λίγο έμεινε...Μετά θα επανέλθω.

...y me duele la cabeza!

Ήμουν μια βδομάδα Βαρκελώνη,μια βδομάδα μαγική...Ήταν 'un sueño magico' όπως λέει κι ο Λάμπρος...Και δν μ ενδιαφέρει ούτε η Φεγγαροντυμένη,ούτε ο Βενιζέλος,ούτε η Ε.Α.Π.,ούτε τα βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα,ούτε τίποτα,γιατί δν νιώθω άνθρωπος,νιώθω απάνθρωπος,μιλάω με ανθρώπους στο τηλέφωνο,με δικούς μου ανθρώπους,κ δν ξέρω τι να τους πω,γτ πάλι για πανελλήνιες θα μιλήσω,οπότε σπάζομαι και κλείνομαι στον κόσμο μου και τέρμα.Και σκέφτομαι μόνο τα φλοράλ παπούτσια που θ'αγοράσω,και τα μικρά ταξιδάκια που θα κάνω,και την χαλάρωση,και το κέφι,και τον Manu και τους Locomondo,και me wanna dance,
ΚΑΙ ΑΣ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΩΛΟΠΕΤΙΝΙΤΣΑ,ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΧΕΣΤΗΚΑ!!!ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ!!!αι σιχτιρ....

Ελεύθεροι πολιορκημένοι

Κάτι από ελεύθερους πολιορκημένους μου θυμίζει η όλη φάση...Όσο καλυτερεύει ο καιρός και κελαηδάνε τα πουλάκια και η φύση ευωδιάζει,τόσο πιο ζόμπι νιώθω....Οι ζαλάδες,οι πονοκέφαλοι και το σφίξιμο στο στήθος μου δεν σταματάνε καθόλου,και νιώθω πως δεν μπορώ καν να πάρω τα πόδια μου και να περπατήσω....Είμαι αδύναμη,είμαι χάλια....Αλλά δεν με πειράζει καθόλου,αρκεί...να έχει αποτέλεσμα.Just that.

Βαρύ φορτίο...

Άτιτλο

Έφτιαξα ένα όνειρο...Αφού δεν μου το 'φερε ο ύπνος,είπα να το φτιάξω μόνη μου...Ήμουν λέει σε μια μεγάλη σκηνή κι έπαιζα πιάνο...Ήταν όμορφες και απαλές οι μελωδίες...Ένιωθα περίεργα,μα όμορφα...Και ξαφνικά τον είδα να στέκεται εκεί,μέσα στο πλήθος,φορώντας ένα φθαρμένο τζιν και μια άσπρη μπλούζα,και να με κοιτάει με τα μεγάλα του μάτια...Και τότε τα χέρια μου μούδιασαν και αδυνατούσα να παίξω,έγιναν άκαμπτα και έπεσαν άτονα κάτω,και τα μάτια μου θόλωσαν και γέμισαν δάκρυα,και δεν μπορούσα να κουνηθώ...

Και τα πάντα θόλωναν,θόλωναν,θόλωναν,μέχρι που δεν μπορούσα να δω τίποτα πλέον,μονάχα άκουγα περίεργες φωνές,κραυγές,καθώς βυθιζόμουν κι έπεφτα σε μια δίνη ανεκπλήρωτων ονείρων,και δεν περίμενα τίποτα και δεν ευχόμουν τίποτα...Και τα δάκρυα έρρεαν από τα μάτια μου,όμως εκείνα δεν έλεγαν ν'αδειάσουν...

Και τότε ένιωσα δυο στιβαρά χέρια να με σηκώνουν και κάποιον να μου δίνει να πιω λίγο νερό,και τότε σιγά σιγά το τοπίο γύρω μου καθάρισε και τον είδα καλύτερα...Και με φιλούσε και μου έλεγε πως όλα θα πάνε καλά,και μου χάιδευε τα μαλλιά,κι εγώ άρχισα να κλαίω περισσότερο από πριν,γιατί ήξερα πως δεν θα κρατούσε πολύ,και πως τα δε θα 'ταν ιδανικά,γιατί θα φευγα μακριά,και κανένα τρένο δεν θα μπορούσε να μας σώσει...Γιατί ήταν αυτό το αναπόφευκτο,αυτό το ανεκπλήρωτο,αυτό το ζοφερό αυτής της ιστορίας,το ότι θα πρέπει να 'μαστε πάντοτε μακριά,γιατί δεν γίνεται αλλιώς...

Και τότε μου 'πε να σωπάσω,και να ξεχάσω τη μαυρίλα του κόσμου,και να μην είμαι απισιόδοξη,γιατί δεν κρίθηκε τίποτα ακόμα...Γιατί τα πάντα εξαρτώνται από μένα τώρα,και αν αποτύχω θα κοπεί η χρυσή κλωστή,και τα πάντα μπροστά μου θ'αρχίσουν να λιώνουν και να καίγονται,και τίποτα δεν θα 'ναι όπως πριν,γιατί όπως ξαναείπα:κανένα τρένο δεν θα μπορεί να μας σώσει....

Θα μπορεί;

...and there's a part of me that still believes,my soul will soar above the trees.....

Δεν είσαι σίγουρος για τίποτα σ'αυτή τη ζωή,για τίποτα απολύτως...Αλλά τι να κάνουμε...Ίσως έτσι πρέπει να είναι,για να έχει και λίγο σασπένς....Τεσπα.....

C'est la vie....

Elena in fuckland

Και είδα λέει πως πήρα πρώτα το λεωφορείο των 6,και μετά το 83,και μετά ένα τρένο μαγικό,και πήγα στη 'χώρα που χορεύουν όλοι,όλη μέρα'....
Και είδα κάτι θαυμαστά πράγματα!Οι άνθρωποι είχαν μάτια πολύχρωμα και πορφυρά μαλλιά,και ένιωθαν ήχους,χρώματα και εικόνες στον πρωινό αέρα,και ζεσταίνονταν κάτω απ'το φως το ήλιου,και τα αγκάθια έλιωναν και δεν τους τρυπούσαν την καρδιά...

Inner silence

Είναι κάποιες φορές που τα πάντα μοιάζουν τόσο ήρεμα,και φαίνονται να βρίσκονται σε μια αρμονική σειρά...Ο μεσημεριανός ήλιος ζεσταίνει το σώμα μου,και φωτίζει λιγάκι τα κουρασμένα μου μάτια.....Νιώθω σαν γατούλα που κουρνιάζει σε μια ζεστή γωνιά....

Θέλω να κάνουμε πράγματα μαζί.Να κάνουμε ταξιδάκια κι εκδρομές,να κοιμηθούμε στην παραλία,να κοιτάμε αγκαλιά τ'αστέρια...Να τηγανίζουμε αυγά όταν μας κόβει η λόρδα,να πάμε σε μια τρελή συναυλία μέχρι να γίνουμε κομμάτια,να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε αγκαλιά,και να κουρνιάζω στην ζεστή σου αγκαλιά,και άλλα πόσα που δεν έχω χώρο να τα γράψω...

Περιμένω με μία κούπα καφέ στο χέρι,και με το βιβλίο της ιστορίας στ'άλλο.
ΑΝΤΕΕΕΕΕΕ!!!

Ανούσιο στρες

Νιώθω σαν ρομπότ ώρες ώρες,μπαίνοντας στη λογική του απίστευτου άγχους και της επερχόμενης 'καταστροφής του κόσμου'.Και μου τη δίνει.Και ευτυχώς που υπάρχει έστω και ένας εκεί έξω που νιώθω πως πιστεύει σε μένα,σε εποχές που δεν πιστεύω εγώ στον εαυτό μου....
Και δεν ξέρω γιατί δεν πιστεύω στον εαυτό μου,δεν καταλαβαίνω από πού πηγάζει όλο αυτό το κόμπλεξ ανασφάλειας...Τέλος πάντων...Είναι ένας κόμπος που θέλω να λύσω...το συντομότερο. Ξεκινάω από τώρα!

Είμαι πολύ χαρούμενη,επίσης,που τα ποιήματά μου θα δημοσιευτούν σε ανθολογία ποίησης.Νιώθω πως αναγνωρίζεται αυτό που κάνω...:-) yeayyy!!!

3,5 μήνες to go!!!ααααααααααααααααααααα

Estélio amen(και νυχτερίδες στο μπλέντερ)

Τον τελευταίο καιρό,μου φαίνεται πως έχω αφήσει αρκετά πίσω τον μελαγχολικό εαυτό μου,και κάποιοι φαίνονται να έχουν παραξενευτεί με αυτή την αλλαγή...Δεν μου το είπε κανείς καθαρά,αλλά το καταλαβαίνω απ το βλέμμα....Αλλά για 'μένα προσωπικά,δεν έχει και πολλή σημασία...Σημασία έχει πως είμαι αυτή που ήμουν και πριν,απλά σε βελτιωμένη έκδοση.
Και δεν το θεωρώ κακό να 'σαι λίγο πιο χαρούμενος ή αισιόδοξος,ίσα ίσα.....Πρώτη φορά-ίσως-νιώθω πως αγαπώ και αγαπιέμαι,και αυτό δεν αγοράζεται.....

Οι νυχτερίδες συνεχίζουν να πετούν πάνω απ'το κεφάλι μου,απλά έχουν σταματήσει να ουρλιάζουν...:-)

Πάω να διαβάσω έκθεση...

Ανυπομονώ να 'ρθει η αυριανή μέρα!:-);-)Τώρα οι Κυριακές θα 'ναι γιορτές....

See the beauty in everything

Παντού...σ'ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη,σ'ένα λουλούδι,σε μια αναπνοή...Στον ενθουσιασμό μου σαν σε βλέπω,στα χαζά όνειρα που με συνεπαίρνουν...Στο αίμα μου που το νιώθω να καίει και να βουϊζει...

Παντού!:-)

Everything happens for a reason...(huh?^^)

Στ'αλήθεια,αυτή τη φράση συνηθίζω να τη λέω...Τόσο σε δικά μου άτομα,όσο και στον εαυτό μου...Όμως...μήπως τελικά αυτή η φράση είναι μια παρηγοριά του πληγωμένου εγωισμού μας;Μήπως την επινοήσαμε επειδή έτσι μας βόλευε;Γιατί έτσι κι αλλιώς,η φράση αυτή είναι μπαλαντέρ:πάει παντού.
Οπότε...;

Και τέλοσπάντων,δύσκολα πιστεύω σε μοίρες,τύχες,πεπρωμένα,και όλα αυτά τα ωραία...Αν και ενίοτε στηρίζομαι πάνω τους.Blah blah blah...
Οι ασυνάρτητες σκέψεις μου δεν έχουν τελειωμό...:Ρ

Finally my friend....

Αυτές τις μέρες κατάλαβα τι θα πει hangover.Και μ'όλη τη σημασία της λέξεως!Ήπια όσο δεν έχω πιει στη ζωή μου ολόκληρη,γύρισα ξημερώματα,κάπνισα σε σημείο να κλείσει η φωνή μου,χόρεψα μέχρι που ξεκωλώθηκα και δεν μπορούσα να κουνηθώ...Και γενικά καλά έκανα,γιατί το φχαριστήθηκα,και γιατί το χρειαζόμουν...Γιατί οι Πανελλαδικές δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο!
Τεσπα,πολλοί άνθρωποι κατάφεραν να με πληγώσουν...Αλλά τελικά ξέρεις τι κατάλαβα;Ότι λίγοι είναι οι φίλοι που μπορείς να τους πάρεις τηλέφωνο μετά τα μεσάνυχτα κλαίγοντας...και θα το βουλωσουν για να σ'ακούσουν...Και λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν ποιά πραγματικά είσαι,και δεν σε θεωρούν "κρυφοσκυλού" επειδή βγήκες και χόρεψες σκυλάδικα στις γιορτές...
Δυστυχώς ή ευτυχώς,ξέρω πολύ καλά τι είμαι...:-)Και μπορείς να πιστεύεις ό,τι θέλεις dear friend...Γιατί νομίζεις πως η μόνη λογική εδώ πέρα είσαι εσύ...ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!Κάτσε λοιπόν στο σπιτάκι σου με τη "μοναξιά" σου,γιατί έτσι όπως κάνεις θα μείνεις όντως ΜΟΝΗ σου.

Εγώ πάντως πέρασα γαμάτα!Και ένιωσα λιγάκι πιο ζωντανή....